Gips, karton i glazura
Nierówne ściany w łazience i kuchni zamierzam wykończyć płytami gipsowo-kartonowymi, a w miejscach, narażonych na zachlapanie, zabezpieczyć je płytkami ceramicznymi. Jaki rodzaj płyt zastosować i w jaki sposób przykleić kafelki?
Do wykonania tzw. suchego tynku najczęściej stosuje się któryś z czterech rodzajów płyt gipsowo-kartonowych:
- Płyty standardowe (z oznaczeniem GKB) ogólnego przeznaczenia, o grubości 9,5 lub 12,5 mm. Do stosowania w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza mniejszej niż 70%. Nadają się do wykonywania łuków o promieniu minimum 60 cm. Wygląd zewnętrzny: karton szary, z niebieskimi napisami.
- Płyty impregnowane (GKBI), otrzymywane w wyniku dodatkowej hydrofobizacji gipsu (zmniejszenia jego chłonności). Do stosowania w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej, ale nie przekraczającej 85%, wilgotności powietrza (np. w kuchniach i łazienkach) pod warunkiem pokrycia całej powierzchni materiałem odpornym na wilgoć. Standardowa grubość płyty 12,5 mm. Wygląd zewnętrzny: karton zielony, z niebieskimi napisami.
· Płyty ogniochronne (GKF) o podwyższonej odporności na działanie ognia dzięki dodatkowi włókna szklanego. Nadają się do wykonywania ognioodpornych osłon elementów nośnych budynku (w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza mniejszej niż 70%). Stosowane też do zabudowy poddaszy. Standardowa grubość takiej płyty 12,5 mm. Wygląd zewnętrzny: karton szary, z czerwonymi napisami.
- Płyty ogniochronne impregnowane (GKFI), łączące zalety płyt GKBI i GKF, o rdzeniu gipsowym wzbogaconym o środek hydrofobizujacy i włókna szklane. Nadają się do wykonywania ognioodpornych osłon elementów nośnych budynku w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności powietrza. Do stosowania np. podczas wykańczania łazienek na poddaszach. Wygląd zewnętrzny: karton zielony, z czerwonymi napisami.
Należy pamiętać, że w pomieszczeniach o stałej podwyższonej wilgotności nie stosuje się płyt gipsowo-kartonowych.
Co wybrać
W kuchniach i łazienkach w grę wchodzą wyłącznie płyty impregnowane. Pokrywającym je materiałem odpornym na wilgoć może być - w miejscach podatnych na zachlapanie - glazura, przyklejona klejem wodoodpornym, z wykończeniem spoin wodoodpornym materiałem. Resztę ściany malujemy farbą odporną na wilgoć (hydrofobową). Wymagana jest dobra wentylacja.
Kleje - tylko elastyczne
Bez względu na jakość i rodzaj zastosowanych płyt gipsowo-kartonowych, nigdy nie będą one podłożem tak stabilnym, jak mury czy tynki, dlatego do ich wykańczania należy stosować materiały o zwiększonej elastyczności. I tak, do przyklejania płyt do ścian należy używać specjalnych klejów, np. Gipsara Mocar T lub Kleju Gipsowego T, a do przyklejania płytek ceramicznych na podłoża z płyt gipsowych stosujemy również kleje o zwiększonej elastyczności, takie jak Atlas Plus czy Atlas Bis. Do spoinowania płytek stosujemy zaprawę do fugowania, uelastyczniając ją przy pomocy Emulsji Elastycznej Atlas.
Wilgoć nie przejdzie
Przede wszystkim jednak pamiętać trzeba, że płyty gipsowo-kartonowe, nawet impregnowane, nie mogą być narażone na długotrwałe lub trwałe zawilgocenie. Może je to osłabić i wypaczyć. Dlatego w miejscach o podwyższonej wilgotności, jeszcze przed ułożeniem płytek ceramicznych, wykonajmy dodatkowe zabezpieczenie przy pomocy odpowiednich zapraw i materiałów uszczelniających. Najlepiej skorzystać z kompletnego systemu jednego producenta. Dla przykładu - w skład systemu Atlas Woder E wchodzą: elastyczna wodoszczelna folia izolacyjna Woder E w postaci pasty, taśmy uszczelniające, specjalnie wyprofilowane narożniki i pierścienie uszczelniające do rur.
Na początek uszczelniamy narożniki, miejsca połączeń ścian z podłogą, miejsca połączeń poszczególnych płyt oraz połączeń płyt ze ścianami wykonanymi z innych materiałów. W tych miejscach nanosimy masę Woder E, następnie wklejamy naroża i taśmy uszczelniające. Zabezpieczamy też rury odpływowe i doprowadzające ciepłą i zimną wodę. Emulsję Woder E nanosimy na ściany i posadzkę dwukrotnie: raz techniką malarską - przy użyciu pędzla lub wałka. Drugi raz , gdy już całkowicie wyschnie warstwa pierwsza (po mniej więcej 3 godz.) - pacą stalową. Grubość całej powłoki powinna wynosić ok. 2 mm.
I wreszcie glazura
W dwa, trzy dni po wykonaniu izolacji rozpoczynamy układanie płytek ceramicznych. Na ścianach z płyt gipsowo-kartonowych glazurę przyklejamy elastyczną zaprawą, taką jak Atlas Plus lub Atlas Bis.
Dwa dni później wypełniamy szczeliny pomiędzy płytkami wąską zaprawą do fugowania (spoina od 2 do 6 mm) w 40 kolorach lub szeroką (spoina od 4 do 16 mm) w 7 kolorach. Narożniki wypełniamy materiałem trwale elastycznym, takim jak silikon Silton S. Do estetycznego wykończenia krawędzi można zastosować kolorowe listwy narożnikowe, tzw. flizówki z aluminium lub PVC. Pełną urodę nadaje glazurze płyn czyszczący Atlas Szop 2000. Jeśli zaś położyliśmy płytki nieszkliwione, dodatkowo zabezpieczy je preparat ochronny Atlas Delfin w płynie, który również wydłuża życie fugom. Po rozprowadzeniu gąbką lub pędzlem malarskim tworzy on trwałą powłokę, odporną na zabrudzenia. Andrzej Bogusz
GRUPA ATLAS
- Płyty standardowe (z oznaczeniem GKB) ogólnego przeznaczenia, o grubości 9,5 lub 12,5 mm. Do stosowania w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza mniejszej niż 70%. Nadają się do wykonywania łuków o promieniu minimum 60 cm. Wygląd zewnętrzny: karton szary, z niebieskimi napisami.
- Płyty impregnowane (GKBI), otrzymywane w wyniku dodatkowej hydrofobizacji gipsu (zmniejszenia jego chłonności). Do stosowania w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej, ale nie przekraczającej 85%, wilgotności powietrza (np. w kuchniach i łazienkach) pod warunkiem pokrycia całej powierzchni materiałem odpornym na wilgoć. Standardowa grubość płyty 12,5 mm. Wygląd zewnętrzny: karton zielony, z niebieskimi napisami.
· Płyty ogniochronne (GKF) o podwyższonej odporności na działanie ognia dzięki dodatkowi włókna szklanego. Nadają się do wykonywania ognioodpornych osłon elementów nośnych budynku (w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza mniejszej niż 70%). Stosowane też do zabudowy poddaszy. Standardowa grubość takiej płyty 12,5 mm. Wygląd zewnętrzny: karton szary, z czerwonymi napisami.
- Płyty ogniochronne impregnowane (GKFI), łączące zalety płyt GKBI i GKF, o rdzeniu gipsowym wzbogaconym o środek hydrofobizujacy i włókna szklane. Nadają się do wykonywania ognioodpornych osłon elementów nośnych budynku w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności powietrza. Do stosowania np. podczas wykańczania łazienek na poddaszach. Wygląd zewnętrzny: karton zielony, z czerwonymi napisami.
Należy pamiętać, że w pomieszczeniach o stałej podwyższonej wilgotności nie stosuje się płyt gipsowo-kartonowych.
Co wybrać
W kuchniach i łazienkach w grę wchodzą wyłącznie płyty impregnowane. Pokrywającym je materiałem odpornym na wilgoć może być - w miejscach podatnych na zachlapanie - glazura, przyklejona klejem wodoodpornym, z wykończeniem spoin wodoodpornym materiałem. Resztę ściany malujemy farbą odporną na wilgoć (hydrofobową). Wymagana jest dobra wentylacja.
Kleje - tylko elastyczne
Bez względu na jakość i rodzaj zastosowanych płyt gipsowo-kartonowych, nigdy nie będą one podłożem tak stabilnym, jak mury czy tynki, dlatego do ich wykańczania należy stosować materiały o zwiększonej elastyczności. I tak, do przyklejania płyt do ścian należy używać specjalnych klejów, np. Gipsara Mocar T lub Kleju Gipsowego T, a do przyklejania płytek ceramicznych na podłoża z płyt gipsowych stosujemy również kleje o zwiększonej elastyczności, takie jak Atlas Plus czy Atlas Bis. Do spoinowania płytek stosujemy zaprawę do fugowania, uelastyczniając ją przy pomocy Emulsji Elastycznej Atlas.
Wilgoć nie przejdzie
Przede wszystkim jednak pamiętać trzeba, że płyty gipsowo-kartonowe, nawet impregnowane, nie mogą być narażone na długotrwałe lub trwałe zawilgocenie. Może je to osłabić i wypaczyć. Dlatego w miejscach o podwyższonej wilgotności, jeszcze przed ułożeniem płytek ceramicznych, wykonajmy dodatkowe zabezpieczenie przy pomocy odpowiednich zapraw i materiałów uszczelniających. Najlepiej skorzystać z kompletnego systemu jednego producenta. Dla przykładu - w skład systemu Atlas Woder E wchodzą: elastyczna wodoszczelna folia izolacyjna Woder E w postaci pasty, taśmy uszczelniające, specjalnie wyprofilowane narożniki i pierścienie uszczelniające do rur.
Na początek uszczelniamy narożniki, miejsca połączeń ścian z podłogą, miejsca połączeń poszczególnych płyt oraz połączeń płyt ze ścianami wykonanymi z innych materiałów. W tych miejscach nanosimy masę Woder E, następnie wklejamy naroża i taśmy uszczelniające. Zabezpieczamy też rury odpływowe i doprowadzające ciepłą i zimną wodę. Emulsję Woder E nanosimy na ściany i posadzkę dwukrotnie: raz techniką malarską - przy użyciu pędzla lub wałka. Drugi raz , gdy już całkowicie wyschnie warstwa pierwsza (po mniej więcej 3 godz.) - pacą stalową. Grubość całej powłoki powinna wynosić ok. 2 mm.
I wreszcie glazura
W dwa, trzy dni po wykonaniu izolacji rozpoczynamy układanie płytek ceramicznych. Na ścianach z płyt gipsowo-kartonowych glazurę przyklejamy elastyczną zaprawą, taką jak Atlas Plus lub Atlas Bis.
Dwa dni później wypełniamy szczeliny pomiędzy płytkami wąską zaprawą do fugowania (spoina od 2 do 6 mm) w 40 kolorach lub szeroką (spoina od 4 do 16 mm) w 7 kolorach. Narożniki wypełniamy materiałem trwale elastycznym, takim jak silikon Silton S. Do estetycznego wykończenia krawędzi można zastosować kolorowe listwy narożnikowe, tzw. flizówki z aluminium lub PVC. Pełną urodę nadaje glazurze płyn czyszczący Atlas Szop 2000. Jeśli zaś położyliśmy płytki nieszkliwione, dodatkowo zabezpieczy je preparat ochronny Atlas Delfin w płynie, który również wydłuża życie fugom. Po rozprowadzeniu gąbką lub pędzlem malarskim tworzy on trwałą powłokę, odporną na zabrudzenia. Andrzej Bogusz
GRUPA ATLAS
- Numer: 9 (672)
- Data wydania: 01.03.05
Najnowsze komentarze