Powierz Panu swą przyszłość

„Zdaj sprawę z włodarstwa twego” ( Łk 16,2) Użyczył nam Bóg w ubiegłym roku 365 dni, czyli 8.760 godzin. Czy dobrze je spożytkowaliśmy? Staliśmy się lepsi? Pomnożyło się przez nas dobro na świecie? Czy urosło nasze konto skarbca w niebie?

Wciąż brakowało mi czasu …

Gorzki rachunek sumienia wierzącego człowieka

Ukląkłem do modlitwy,

ale nie na długo

Mam tyle pilnych spraw

do załatwienia

muszę się spieszyć,

trzeba iść do pracy

W domu rachunki

do zapłacenia

Więc odmówiłem prędko króciutką modlitwę

I szybko się z kolan poderwałem

Spełniłem przecież chrześcijański obowiązek

I uspokoiłem sumienie,

tak sobie myślałem

Przez cały dzień

nie miałem czasu na nic

Nie stać mnie było na słowo pociechy, ni pochwałę

Niemodne są rozmowy

o Chrystusie

Bojąc się kpin kolegów

po prostu milczałem

Za dużo do zrobienia,

nie mam czasu, nie mam

Było to moje stałe narzekanie

Nie było też czasu

dla głodnych i potrzebujących

Lecz znalazł się czas!

A był to czas skonania!

A kiedy stanąłem

przed obliczem Pana

Drżąc cały, nieśmiało podszedłem pod niebiańskie wrota

Ujrzałem Boga,

a w jego ręku otwartą księgę

A była to księga Żywota

Bóg spojrzał do Księgi

i wyrzekł te słowa:

Nie widzę Twego Imienia

choć szukam go w niebie…

O, teraz sobie przypominam! Miałem je tu wpisać,

Lecz zabrakło mi czasu

dla Ciebie!

(Nadesłane rozważanie)

Przed nami rok nowy i nowe zadania

Rok 2016 postawił Ojciec św. Franciszek pod znakiem miłosierdzia Bożego. Mówi: „Łaskawy jest Bóg i pełen miłosierdzia”, ale też zachęca do naśladowania Boga: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 27-38). Wtedy człowiek może liczyć na wzajemność Bożą. „Błogosławieni miłosierni, albowiem miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7).

Za przykładem Ojca świętego, który 8 grudnia 2015 r. otworzył symbolicznie bramę Roku Miłosierdzia w bazylice św. Piotra, biskupi zaś w poszczególnych diecezjach również zainaugurowali Rok Święty podobną ceremonią w katedrach, jak i w kilku wybranych kościołach na terenie diecezji. W Raciborzu w niedzielę 13 grudnia 2015 r. ks. biskup pomocniczy Rudolf Pierskała otwarł uroczyście drzwi w kościele Najśw. Serca PJ, mianując tym samym ten kościół świątynią Roku Miłosierdzia, w którym wierni, odwiedzając go, będą mogli zyskać odpust zupełny kar doczesnych.

Kościół Najśw. Serca PJ jest najbardziej ze wszystkich kościołów raciborskich predestynowany do tego, aby głosić miłosierdzie Boże. Z przebitego boku Serca Jezusa wypłynęła krew i woda. Woda, która oczyszcza, krew, która umacnia; symbole sakramentu chrztu (ewentualnie pokuty) i Eucharystii. Ks. Biskup w swej homilii wypowiedział piękne słowa o tej prawdzie. Mówił o przejściu przez świętą bramę świątyni celem autentycznego nawrócenia, pełnego odwrócenia się od zła i zwrotu ku dobru. Zalecał, by wchodząc przez bramę, uczynić następny krok, który by nas kierował do konfesjonału, by tam doznać dotknięcia miłosierdzia Bożego przez odpuszczenie grzechów, następnie zaś do ołtarza, by posilić się Ciałem i Krwią Chrystusa. „Są bramy przed którymi stajemy z lękiem: przed drzwiami szpitala, czy gabinetem lekarza, przed żelaznymi wrotami więzienia, przed drzwiami szefa.

Są jednak także wrota radości i nadziei: gdy po latach wracamy do domu rodzinnego i wiemy, że za nimi czeka na nas kochający ojciec czy matka, lub gdy wchodzimy przez drzwi do domu przyjaciela. W kościele czeka nas kochający Ojciec i najlepszy nasz przyjaciel Jezus Chrystus”. Następnie zalecał: „Twoją bramą do Boga jest także każdy bliźni. Katechizm przypomina nam uczynki miłosierdzia co do ciała i duszy i wiąże je z obietnicą Chrystusa: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z najmniejszych braci moich, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Mówi również Chrystus: „Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni... Dawajcie, a będzie wam dane... Jaką miarą wy mierzycie i wam odmierzą” (Łk 6,37-38).

Drzwi łaski kościoła Najśw. Serca PJ są codziennie otwarte. Można o każdej porze przez nie wejść i polecać się miłosierdziu Bożemu. Najodpowiedniejszą modlitwą przy takich nawiedzinach Chrystusa wydaje się być Koronka do Miłosierdzia Bożego.

Okrągła rocznica chrztu Polski

W tym roku upływa 50 lat od obchodów millenium chrztu Polski, a więc mija 1050 lat od przełomowego dla Polan momentu, gdy książę Mieszko I poślubił czeską Dobrawę i przyjął chrześcijaństwo. Wraz z nim cały naród wszedł w obręb społeczności krajów chrześcijańskich. Dla nas, raciborzan, jest tamta historyczna chwila o tyle bliska, że do spotkania drużyny Mieszka z orszakiem księżnej Dobrawy miało dojść w Hradec nad Moravicą, niedaleko Opawy. Głos oddaję historykom.

Światowe Dni Młodzieży

Kościół w Polsce, ale nie tylko Kościół, lecz i państwo nasze stoi przed wielkim wyzwaniem organizacji Światowych Dni Młodzieży. Dlaczego w tym roku mają się odbyć w Polsce? Właśnie z okazji wspomnianej rocznicy 1050 chrztu narodu polskiego.

Centralne obchody odbędą się w Krakowie w dniach 26 - 31 lipca, przedtem jednak młodzież przybyła z różnych zakątków świata, goszczona będzie przez poszczególne diecezje całego kraju. W poprzedzającym tygodniu centralnych obchodów, a więc między 18 a 26 lipca zapoznają się młodzi goście z historią, krajobrazem i – co najważniejsze – z ludźmi naszego kraju; będą bowiem mieszkać w domach polskich rodzin. Każda rodzina może zgłosić chęć przyjęcia młodych gości. Nie należy się obawiać bariery językowej: tam gdzie panuje jeden Duch, tam powtarza się zwykle cud Zielonych Świąt .

W Raciborzu przygotowanie do Światowych Dni Młodzieży koordynuje parafia Najśw. Serca PJ i tam należy zgłosić ewentualną chęć pomocy, lub też do swojego ks. proboszcza. Chodzi o dwie sprawy: chęć przyjmowania zagranicznych uczestników oraz o ew. aktywną pomoc jako wolontariusz, w pracach organizacyjnych.

Ważne też jest, by nasza młodzież chciała wziąć udział w dniach krakowskich; może to być jednorazowa okazja przeżycia potęgi Kościoła, jego jedności w różnorodności, oraz jego ciągłej młodości mimo upływu dwu tysięcy lat od założenia.

Hasło przewodnie Dni Młodzieży nawiązuje do Roku Miłosierdzia: „Błogosławieni miłosierni, albowiem miłosierdzia dostąpią”.