Przez ból wielu ludzi nie jest w stanie pracować, jeść, uprawiać sport i cieszyć się życiem

Ból przewlekły może mieć charakter przerywany lub ciągły. Sprawia, że wielu ludzi nie jest w stanie normalnie pracować, jeść, uprawiać sport i cieszyć się życiem. Ból przewlekły jest chorobą powodującą inwalidztwo, a nie jedynie objawem istniejącej choroby. Istnieje wiele przyczyn bólu przewlekłego: mogą one być konsekwencją ostrej choroby lub wypadku, po których pacjent już wyzdrowiał lub też mogą być powodowane przez trwałe źródło bólu, jak na przykład zapalenie stawów lub nowotwór.

Narzekanie powoduje poczucie winy

Jeden na pięciu dorosłych mieszkańców Europy cierpi z powodu długotrwałego bólu – co daje ok. 75 milionów ludzi. Istnieją dwa rodzaje bólu przewlekłego: ból nocyceptywny (receptorowy) oraz neuropatyczny (niereceptorowy). Zdarzają się także przypadki występowania obu rodzajów bólu. Ból neuropatyczny najczęściej obejmuje plecy oraz nogi i jest najczęściej odnotowywanym bólem. U wielu pacjentów ból przewlekły pozostaje nierozpoznany lub jest źle leczony. W niektórych kulturach, stoickie znoszenie bólu jest postrzegane jako oznaka siły, a cierpiący niechętnie sięgają po leki z obawy przed uzależnieniem lub byciem posądzonym o słabość. Inni poddają się i traktują ból jak nieodłączną część procesu starzenia lub nieuchronną konsekwencję dawnej choroby lub urazu. U ludzi cierpiących na ból przewlekły, narzekanie często powoduje poczucie winy. Zdarza się, iż nawet nie szukają oni sposobu leczenia bólu, ponieważ mają poczucie, że byłoby to marnowanie czasu lekarza.

Brak świadomości odnośnie konsekwencji bólu przewlekłego oraz sposobów jego leczenia w środowisku medycznym powoduje często nieodpowiednie leczenie bólu, ponieważ klinicyści nie zawsze wiedzą o rozwoju metod jego leczenia oraz nie wiedzą w jaki sposób uzyskać dostęp do ekspertyz specjalistów zajmujących się leczeniem bólu.

W Europie 50 proc. pacjentów cierpiących z powodu bólu otrzymuje leczenie nie zmniejszające wystarczająco bólu przez co najmniej dwa lata. Ponad 60 proc. twierdzi, że ich leczenie nie jest odpowiednie. 77 proc. pacjentów, cierpiących z powodu bólu, nigdy nie zgłosiło się do lekarza specjalisty zajmującego się leczeniem bólu.

Rodzaje leczenia. Dostępne także w Śląskim Centrum Medycyny Inwazyjnej

Ból można leczyć na wiele sposobów. Najpopularniejsze to: – zmiana zachowań (ćwiczenia, trening relaksacyjny, grupy wsparcia), – rehabilitacja (fizjoterapia, opieka kręgarska, masaż, akupunktura), – leki doustne (łagodne leki łagodzące ból jak ibuprofen, opiaty, takie jak: kodeina lub morfina oraz inne rodzaje leków, jak na przykład leki przeciwdepresyjne), – chirurgia korekcyjna (usuwanie lub modyfikacja stanu powodującego ból poprzez operacje pleców takie jak dekompresja dysku, minimalnie inwazyjna mikrodyskoidektomia lędźwiowa lub laminektomia lędźwiowa, przednie zespolenie szyjne lub przednia dyskoidektomia szyjna), – leczenie interwencyjne (neurostymulacja, dokanałowe podanie leku poprzez wszczepialne urządzenia medyczne blokujące ból podczas  przechodzenia sygnałów bólowych do mózgu, gdzie ból jest odczuwany), – zabieg neuroablacji (zniszczenie nerwów lub w niektórych przypadkach, fragmentu rdzenia kręgowego przenoszącego sygnały bólowe).

Powyższe sposoby leczenia i diagnostyki dostępne są w Śląskim Centrum Medycyny Inwazyjnej w Nieborowicach. Co warto podkreślić, jest to unikalne miejsce, gdzie wokół pacjenta gromadzą się specjaliści (neurolodzy, anestezjolodzy, rehabilitanci, chirurdzy) od leczenia farmakologicznego, małoinwazyjnych metod leczenia bólu, np. termolezja. Jeżeli chodzi o chirurgię, to i tu dysponujemy szeroką ofertą operacji nerwów obwodowych, nerwów czaszkowych jak i kręgosłupa z technikami podskórnymi włącznie.