Prezydyncki żur

Człowiek se żyje i nigdy nie wiy co go rychtyk czeko. Mie tyż sie cosik takigo przitrefiyło.  Łoto odebroł ech telefon i myślołech, że mie kiery za błozna robi. Bo zadzwoniyła do mie jakoś paniczka ze Kancelarie Prezydynta  Komorowskigo i padała mi tak: „chciałby pan gotować żur z prezydentem Komorowskim?”. Jakoś nie umioł żech uwierzyć w to co godo, ale w końcu żech sie zgodzioł. Se myśla tak: takij personie sie nie odmowio.

No i pojechoł żech we niedziela do Chorzowa, do parku warzić żur z Prezydyntym i jego ślubnom. Dość tak nom wyszoł tyn żur, yno musza wom pedzieć, że piyrszo dama je pierońsko pieprzno, bo jak nasuła korzynio, toż żur aże lekko pociymnioł. Ale nie wypadało pedzieć, że za moc suje. Prezydynt za to nauczoł sie pora słowek po ślońsku- boch kozoł mu fyrlać i czekać, aż bulknie, toż czekoł. Do tego musza wom pedzieć, że na żywo wyglondo dużo lepszy niż we telewizorze, a do tego je bardzo serdeczny.

Z tym warzyniym było kupa śmiychu, ale i zachodu, bo tak jak dokładnie sprawdzioł mie BOR-owiec, to yno jo wiym. Łon ody mie to i praje numer szczewika chcioł. No ale tako je procedura ochrony.

Jedno kochani  jest pewne- żur sie udoł, para prezydyncko już wiy co to je żur żyniaty, a j omom wspomiynia do końca życio. Pyrsk.

Szczewik – but

Fyrlać – mieszać