Kreple łod starki Maryjki

Chned tłosty czwortek, bez to każdy rok spominom, świyntej pamiynci moja starka

Maryjka. Łona dycki piykła kreple, a w naszej familiji to było świynto.

Nasza starka była specjalistkom w kreplach, a w doma już od lałby woniało. Zaczynała już nad ranym kole piontej, a to wszysko skiż tego, żeby ku kawie o 9-tej były już kreple fertig. A piykła ich dycki moc, kole 300, bez to było sie za czym oganiać. Ciasto wyrobiała w takij ekstra waniynce, tela tego było, a jajca szporowała już od świont.

Do Maryjki sjyżdżała sie cołko familijo, bez to głośno było jak na torgu. A szmak tych krepli mom do dziś dnia w gymbie (lekkosłodkawe, ze swojskimi powidłami, abo marmeladom różanom). Kreple nie były za wielke, bo wyciskała ich starka literatkom, za to wartszy sie przepiykły.

Musza wom pedzieć, że spokojnie żech boł w sztandzie dwajścia wetnyć. Przeca taki swojski kreple pieczone na sadle, same lazły do gymby.

Dzisio już naszej starki downo ni ma, ale pamięć po ni została. Jo chyba erbnoł po ni grajfka do pieczynio, bo kreple wychodzą mi rychtyk dobre.

Jak tak kożdy rok pieka te kreple, to se myśla, że nasza starka Maryjka, chyba je fest rada, że flyjguja ta piykno tradycjo i dycki rozważuja wiela już machła nasza Maryjka krepli świyntymu Piotrowi.

Udanego pieczynio. Pyrsk!

Chned – wkrótce

Krepel – pączek

Lałba – ganek

Wetnyć – zjeść

Erbnoł – odziedziczył