Wymyślate ludziska

Bezmałaś moj to nojpiykniejszy miesionc w roku. I coś w tym je: kwitnom stromki, kaj jaki kwiotki w zegrodkach, a na łąkach tak choby ciepnyte tepichy z mlyczow.

Ale dużo ważniejszym wydarzyniym som komonije. Bo przeca to je drugi sakramynt kiery dostowo bajtel, bez to cza sie do niego rychtyk przirychtować.

Jak komonijo toż cza kupić książki do kościoła, różaniec, świyczka, uplyść winiec z Merty, kupić anzug abo klajd. Chocioż dobrze by było, żeby wszyscy szli jednako obleczyni na bioło i żeby ta komonijo nie była rewią mody. Bo przeca nie o to idzie.

Komonijo – to przede wszyskim gościna. I tera przeważnie już kożdy odprawio ta gościna w restauracjach, żeby se doma garusu nie robić. A cosik na tyn tymat wiym – bo jak jo szoł do komonije 25 lot tymu, gościna była w doma. Toż mocie pojynci co sie dzioło. Cza było posnosić stołki i stoły od ciotek i somsiadow, a kucharki to już od czwortku piykły i ważyły, bo gościna była z poprowkami. Ale to też miało swoj klimat.

Jo sie yno starom nad tym, że ludzie trocha pogupli z tymi geszynkami. Bez geszynku nie gościna sie nie idzie. Ale żeby bajtlowi 7 lot, dować kłada, laptop abo tablet. No chyba lekko przesada. Nojlepszy zaro auto dać z szoferym, żeby wozioł go do szkoły.

Jo wom powiym yno tela, nojprzod dowomy bajtlom laptop, a potym dziwiymy sie, że wcale nie wylazujom na dwor.

Za mojich czasow nojwiynszy geszynk boł dycki od potkow – koło. Jo dostoł piękny bioły składak – Wigry. To było coś. Na nieszpory szoł żech już z odżytymi kolanami.

Ale musza wom pedzieć yno jedno – mie mama dycki godała, nojważniejsze je to, że przijmujesz już ciało Pon Boczka – hostia. I to musicie też godać swojim małym „komonistom”. Geszynki to je yno miły dodatek. I nie godejcie przi bajtlach kogo to sie spłaciyło zaprosić na komonijo, a kogo niy.

A no koniec Winszuja Wom udanych Komonijow z dobrom pogodom. Pyrsk!

Geszynk – prezent

Odżyte – odarte

Garus – rozgardiasz

Poprawki – poprawiny

Potek – chrzestny

Tepichy – dywany