Wychwolono Warszawa

Ani byście sie nienaspodzioli, że jo Hanys z krwi i kości fechtna sie na wycieczka do Warszawy. A wszysko skuli tego, że moja ślubno postanowioła mie trocha ukulturalnić i na geszynk na geburstag dała mi bilet do tyjatru. Nie byda wos cyganić, od czasu do czasu– rod żech se tak iś na jakoś dobro sztuka.

Rajza była fest udano–autym yno czi a poł godziny, bo przeca autobany są porobione, to se człowiek śmigo. Do tego pogoda była miod malina, słoneczko grzoło bez szyba jak diosi.

Cołko rajza pogoda, a jak ech wjyżdżoł do stolicy, choby rynką ucion– ulywa z krupami wielkimi jak pazur. Zaroz ech se pomyśloł, że to je znak od Pon Boczka, kaj też Hanysy do Warszawy!

Ale w końcu i pogoda jakoś sie wyklarowała, a my mogli z Mojom iś se na spokojnie do tego tyjatru. Sztuka była piękno i już bych zmiynioł zdani o Warszawie, keby te pieruski warszawioki były milsze. Jak do mie godoł szofer z autobusu, to ani głowy nie dźwignoł, a o dziynkuje zapomni.

A już nojbardzi znerwowoł ech sie w restauracji. Bo kożdy przeca kożdy chce dobrze zjeś jak za to płaci. Toż już wom godom jako to boło: specjalność zakładu– flaczki dostoł żech zimne, nudle kiere my se zamówili rozważone, wyciaprane z jakoś zołzom. Taki czysty dżist. A jak żech dostoł rachunek– to mi szkuty na sztorc stanyły. Za jedyn mały zelter– kupioł bych razym kista. I tak żech se zaroz pomysloł, że wcale a wcale sie nie dziwia, że tak się godo o warszawiokach– skora by z człowieka zedżyli, a ku tymu jak oni tukej przijadom na Ślońsk, to nie umiom sie najeś naszego jodła.

Jedno je pewne– takich życzliwych ludzi i takigo dobrego kustu nima nigdzi, yno tu na naszym Słońsku. Pyrsk!