Postowani Hanysow

Oński tydziyń godołech jeszcze o zapustach,czyli karnawale a już momy Wielki Post.

Piyrwej boł to ogromnie ważny czas do Hanysow. Bo jak cza było to sie bawiyli, a jak cza było toż postowali.

Jak tak dziwom sie na ludzi dziso, to swierdzom, że trocha pozmiyniały sie nasze obyczaje.  Coroz myni ludzi chodzi do kościoła, coroz myni ludzi żyko i coroz myni ludzi praktykuje. A jak nie praktykujymy, to też nie poszczymy. I kaj tu cołki syns Wielkiego Postu.

Ale Wielki Post to nie yno post łod jedzynio ale i wielki przigotowani ducha. Czy dzisio tak je– tu cza się puknyć w gowa i poształnować. Bo kto to widzioł chodzić na muzyki we poście. A dzisio wszysko przechodzi.

Wiycie je to smutne, że jedne pokolyni je w sztandzie zniszczyć dziedzictwo naszych przodkow. Bo przeca postowani i postne jodło, to też je naszom wielkom tradycjom.

Kożdy przeca starszy Hanys pamiynto postne żury, harynczorka, czy harunki w śmietonce.

Jo se nie wyobrażom środy popielcowej bez kościoła, kropki z popiołu na czole i tak samo jak bez postnego jodła. Kotlet czy rolada dycki se umia zrobić i zjeś. Ale jak post to post.

A zresztą nasze starki dycki godały, że przegłodzić się od czasu do czasu tyż je dobrze.

Kochani Ludkowie pamiyntejcie,  że tradycja je nojwazniejszo i niekiedy wartało by poształnować o naszym dziedzictwie– kuchni, jodle i inszych rzeczach. Pamiyntejcie, żeby się nie potracić w tych pogupiałych wartkich czasach. Udanego Postownio!!!

Słowniczek dlo bajtli:

Żykać– modlić się

Sztand – stan

Harynczorka – zupa śledziowa

Dycki – zawsze