Drewniokowie i Barteczkowie

Miniony czas, podobnie jak matka, przywraca światu utrwalając piękno zdawać by się mogło już minione. Kazimiera Drewniok od lat czyni to niezwykle udatnie za pomocą farb, pędzla i ołówka, zaś syn zajął się renowacją starych mebli i instrumentów. Popatrzmy, ileż w tej rodzinnej historii różnych wątków: familijny, powstańczy, wojenny, muzyczny, malarski, a nawet sportowy. To wszystko przez powiązania rodzinne Kazimiery Drewniok. 

Historia Drewnioków sięga kilku pokoleń. Zacząć wypada od Bartłomieja i Pauliny z domu Piechuta, którzy po podziale Śląska w 1921 przeprowadzili się z Żernik do Rybnika na ul. św. Jadwigi 13. Bartłomiej ur. 24 sierpnia 1867 w Żernikach dał przykład synom, biorąc udział w powstaniach i plebiscycie. Jego drogą poszedł starszy syn Jan i młodszy Alfons (ur. 31 lipca 1901 w podgliwickich Żernikach), który w plebiscycie pracował jako kontroler (kurier) plebiscytowy. O ich udziale zaświadcza np. komisarz plebiscytowy na powiat gliwicki Feliks Orlicki czy (na francuskiej adnotacji) późniejszy pierwszy polski starosta rybnicki F. Troska. Drewniokowie walczyli w gliwickim pułku im. Stefana Batorego. Alfons Drewniok został ciężko ranny w nocy 5 czerwca 1921 (nie miał jeszcze skończonych 20 lat). Kurację odbył w Sosnowcu, potem Mysłowicach, gdzie przebywał do grudnia 1921. Jego ojciec, Bartłomiej zmarł w 1924 licząc zaledwie 57 lat. Cenne pamiątki po nim przechowuje wnuk Adam. Przeznaczył do tego nawet specjalną gablotę i wyeksponował w widocznym miejscu. To legitymacje, odznaczenia, fotografie. Alfons pojął za małżonkę 12 maja 1923 w jankowickim kościele Emilię z domu Szwarcer. Emilia ur. 24 stycznia 1902 dożyła 103 lat! Zmarła bowiem 29 listopada 2005. Niewiele zabrakło do 104. Alfons zmarł 7 lutego 1965. Dzieckiem Alfonsa i Emilii był Henryk, późniejszy mąż Kazimiery Drewniok z domu Barteczko. Teraz więc krótko (na razie) o jej rodzinnym domu.

Zacznijmy od rolnika z radlińskich Obszar Roberta Barteczko, którego jednym z synów był jego imiennik. Właśnie Robert II (1877–1941) spisał dzieje rodu Barteczków. Ożenił się on z Matyldą (Elfrydą) z domu Kokot pochodzącą z Biskupic k/Świętochłowic. Na świat przyszedł m.in. Robert Barteczko III. A stało się to 27 kwietnia 1910. Trzeci w linii Robert wziął  ślub z Brygidą z domu Drobny. Jej rodzicami byli Katarzyna i Cyprian Drobny – kuzyn sławnego przedwojennego botanika, etnografa, bibliofila misjonarza ojca Emila Drobnego. Człowieka, któremu Rybnik jest winien przynajmniej tablicę upamiętniającą, bo to twórca pierwszego rybnickiego muzeum, znawca miejscowej przyrody, twórca unikalnego księgozbioru, odznaczony przed wojną laurem Polskiej Akademii Literatury. Pewnie spotykał się on z Brygidą (ur. 8 października 1913 zm. 19 września 1995) oraz jej rodziną. Dzięki mariażowi Roberta i Brygidy ubi et orbi dana była córka Kazimiera (o historii Barteczków w części trzeciej).

Michał Palica