Z kart historii KS ROW Rybnik

W kolejnych numerach Tygodnika Rybnickiego opisujemy historię klubu, który nadal jest w sercu wielu rybniczan. Tym razem prześledzimy…

Sezon 1986

Klub zrzeszał coraz mniej członków. Sekcje przestały odnosić sukcesy na arenach krajowych. Trenerzy, instruktorzy zaczęli skupiać się na grupach młodzieżowych ponieważ środki finansowe nie gwarantowały odpowiedniego szkolenia seniorów.

Na dzień 31.12.1986 r. klub tworzyło 755 członków, w tym zawodników 637 (116 kobiet). 454 członków klubu to młodzież do 18 roku życia. Kadra trenersko-instruktorska liczyła 38 osób z tego 17. to trenerzy. Prezesem klubu był Hubert Kasperek. Wiceprezesami byli: ds. organizacyjnych Brunon Sobel, ds. finansowych Antoni Babilas, ds. żużla Stanisław Jankowski (do października) potem Marian Kozak, ds. piłki nożnej Bogusław Przeczek, ds. koszykówki żeńskiej Andrzej Machura i ds. lekkiej atletyki Jerzy Heince.

Sekcje

Żużel – Stanisław Jankowski był wiceprezesem ds. żużla do października. Potem zastąpił go Marian Kozak. W kwietniu kierownika Henryka Tomaszewskiego wymienił Zenon Maćkowiak. Sekretarzem sekcji został Józef Cycuła, którego w parku maszyn na stadionie przy ul. Gliwickiej można nadal spotkać. Kadrę trenerską stanowili instruktorzy: Andrzej Wyglenda, Jerzy Gryt i Piotr Pyszny. Pomagał im trener ds. ogólnorozwojowych Ryszard Kucjas. W garażu rządził Henryk Krzyżak, starszy mechanik oraz Czesław Paprotny, Stanisław Kilian i Mirosław Dudek. Konserwatorem toru był Jan Nowak.

W rozgrywkach o drużynowe mistrzostwo Polski rybniczanie zajęli 8. miejsce. Zdobyli 14 punktów przy stosunku małych minus 135. Na własnym torze wygrali 5 meczów (Gorzów, Rzeszów, Gdańsk, Tarnów i Opole), dwa zremisowali (Leszno, Zielona Góra) i dwa przegrali (Toruń, Bydgoszcz). Na wyjeździe pokonali tylko żużlowców z Opola. Nie najlepiej prezentowała się także młodzież. W eliminacjach MDMP zajęli 3. miejsce i nie awansowali do finałów. W zawodach indywidualnych również była posucha. Większość rybnickich żużlowców obniżyła tzw. biegopunktówkę. Najlepiej w przekroju całego sezony prezentował się Bronisław Klimowicz uzyskując średnio 2 pkt na mecz. Kierownictwo sekcji gorsze wyniki tłumaczyło: – słabym przygotowaniem motorycznym do sezonu, – brakiem rywalizacji podczas treningów, – trudnościami sprzętowymi oraz – nawierzchnią rybnickiego toru.

Piłka nożna – opiekunem sekcji był wiceprezes ds. piłki nożnej Bogusław Przeczek. Kierownikiem Antoni Adamczyk. I drużynę trenował Ryszard Kamiński. Sekcja liczyła 114 członków a piłkarze występowali na boiskach III ligi. Grali w niej: D. Cichecki, S. Ciesiul, Zb. Czarny, J. Dworczyk, J. Fojcik, K. Gruszka, P. Gierat, K. Gruszka, J. Konopka, M. Kręcisz, A. Kost, A. Kowalik, D. Kudła, P. Mandrysz, L. Mańka, B. Nikiel, Z. Papaj, T. Petkowski, K. Szalecki, D. Widawski, Cz. Zniszczoł, R. Żyradzki. 

Działacze rok podsumowali krótko: sezon straconych nadziei. Drużyna zajęła 2. miejsce w tabeli i nie wywalczyła upragnionego awansu. W kolejnym ROW Rybnik jak zwykle miał walczyć o prolongatę do wyższej klasy rozgrywkowej. Zmienione zostały reguły. Wygrywając trzema bramkami drużyna inkasował 3 pkt. Po rundzie jesiennej sezonu 86/87 rybniczanie byli na 3. miejscu i tracili do lidera z Opola 5 punktów. 

Z młodzieżą pracowała liczna grupa trenerów. Na efekty ich starań czekali szkoleniowcy pierwszej drużyny. Wpadł im w oko Dariusz Widawski, którego dołączyli do kadry trzecioligowej ekipy. 

Koszykówka żeńska – wiceprezesem ds. koszykówki był Andrzej Machura a kierownikiem Zbigniew Chwastek. Kadrę trenerską stanowili trener II klasy: Janusz Tkocz i trzech instruktorów. W sekcji trenowało 75 zawodniczek. Drużyna KS ROW wygrała rozgrywki II ligi i wróciła do najwyższej klasy rozgrywkowej. Awans wywalczyły: Androsz, Czapelka, Czechowicz, Fojcik, Dziurdzia, Gwizdek, Kaczmarczyk, Kobus, Kowol, Madej, Malinowska, Oniszczuk, Owczorz, Szulik i Szwed. Po rundzie jesiennej kolejnego sezonu rybniczanki były na 11. miejscu. Z jedenastu meczów wygrały dwa. Klub opiekował się pięcioma klasami sportowymi. Juniorki wygrały mistrzostwa Śląska.

Koszykówka męska – opiekunem sekcji był Tadeusz Jończyk, trenerami Czesław Grzonka i Grzegorz Szulik. W sekcji trenowało 27 zawodników, Marek Kaczmarek był w kadrze juniorów. Rok wcześniej został zapoczątkowany nowy okres w działalności sekcji. We współpracy z Gwardią Katowice prowadzono szeroką pracę z młodzieżą. Odmłodzony zespół miał walczyć o awans do II ligi. Na półmetku rozgrywek był liderem w klasie strefowej.  

Żeglarstwo – komandorem sekcji był Tadeusz Sopicki. Opiekunem Edmund Korzuch. Za szkolenie odpowiadał Tadeusz Kutzmann. Grupami regatowymi opiekował się Ireneusz Zbróg. W sekcji trenowało 50 zawodników. Większość była w wieku 8–16 lat i rekrutowała się ze szkół podstawowych nr 15, 27 i 30. Zawodnicy brali udział m.in. w Międzynarodowym Pucharze Juniorów, mistrzostwach Śląska, eliminacji do spartakiady młodzieży. Oprócz zajęć regatowych sekcja prowadziła działalność turystyczną na śródlądziu i morzu oraz działalność szkoleniową.

Dżudo – opiekunem sekcji był Antoni Mainczyk, kierownikiem Paweł Jelito. W sekcji pracowało wielu instruktorów m.in. Ryszard Rejdych i Henryk Zorychta. Pod ich okiem trenowało 98 zawodników. W juniorskiej kadrze Polski byli: Gabriela Ostrzołek i Adam Bierza. Ta pierwsza podczas mistrzostw Europy juniorek wywalczyła brązowy medal. Wygrała również Ogólnopolską Olimpiadę Młodzieży. Sekcja rozwijała się prawidłowo. 

Sekcja Narciarska – opiekunem sekcji był Jerzy Rożek. Kierownikiem i trenerem Paweł Kołaczyk. W sekcji trenowało 17 zawodników. Nieliczna ale bojowa grupa narciarzy kierowana przez Kołaczyka w dalszym ciągu dobrymi wynikami zaznaczała swoją obecność w polskim narciarstwie. Prawidłowo rozwijał się talent Zbigniewa Gomoli. Jego młodsze koleżanki i koledzy też mieli zamieszać na narciarskich stokach już niebawem. 

Szermierka – kierownikiem sekcji był Wincenty Mura. Trener II Bolesław Mika zajmował się szkoleniem. W sekcji miał 19 zawodników. Ostatnie lata nie były pomyślne dla szermierzy. Podobnie przebiegał rok 1986. Źródło niepowodzeń tkwiło w kiepskiej bazie treningowej i szczupłej kadrze szkoleniowej. Pierwszy problem próbowano rozwiązać przenosząc sekcję do szkoły podstawowej nr 2. Szukano również chętnych trenerów do pracy w klubie.

Szachy – Opiekunem sekcji został B. Skwara. Kierownikiem i trenerem II klasy był Piotr Bobrowski. W klubie pracowała również Halina Fojcik a ośmiu czynnych zawodników prowadziło zajęcia w rybnickich szkołach. W sekcji trenowało 40 szachistów. Jej celem było popularyzowanie gry w szachy wśród jak najszerszych kręgów ludności z uwzględnieniem aspektów wychowawczych i walorów intelektualnych. 

W rozgrywkach drużynowych wystartowały trzy zespołu seniorów. Pierwszy grając w lidze wojewódzkiej zajął 4. miejsce. Druga drużyna grająca w klasie B zdobyła 1. miejsce i awansowała do A. Trzecia drużyna wywalczyła prolongatę do klasy B. Sekcja była organizatorem największego w kraju turnieju dla dzieci i zawodów międzynarodowych.

Lekka atletyka – sekcją opiekował się Jerzy Heince (wiceprezes ds. LA). Kierownikiem był Karol Gurguł. Kadrą trenerską dowodził trener I klasy – Tadeusz Jarnecki oraz Karol Gurguł, Michał Olszar, Włodzimierz Paprzycki – trenerzy II klasy. W sekcji trenowało 110 zawodników i zawodniczek. W seniorskiej reprezentacji Polski znajdowali się: Mirosław Żerkowski, Czesław Mojżysz, Jacek Bednarek, Stefania Kozik i Ewa Bober. Sekcja LA odnosiła największe sukcesy w całym klubie. Mimo, że był to słabszy rok niż 1985. Z mistrzostw Polski lekkoatleci przywieźli 5 medali. Seniorzy występujący w II lidze zajęli w niej 5. miejsce. Juniorzy na 19 zespołów w lidze śląskiej zostali sklasyfikowani na pozycji trzeciej.

Sześciu na torze

Zarząd klubu bardzo mocno pracował nad zapewnieniem sekcjom odpowiednich środków finansowych potrzebnych na bieżącą działalność. Ostatecznie dzięki pomocy zakładów pracy zgrupowanych w Rybnicko-Jastrzębskim Gwarectwie Węglowym cel ten udało się zrealizować.

Poza standartową działalnością klub w 1986 roku był współorganizatorem finału indywidualnych mistrzostw świata na żużlu, które odbyły się na Stadionie Śląskim. Jesienią udało się również przebudować tor żużlowy do szerokości pozwalającej organizować zawody z udziałem sześciu zawodników. Jednocześnie nawierzchnia toru została zmieniona na granitową. Klub cały czas podlegał kontroli  komisji rewizyjnej,  która pracowała pod przewodnictwem Antoniego Wypchoła i jego zastępcy – Rudolfa Kołodziejczyka.  

Najlepsze czasy klubu z Rybnika dobiegały końca. Co udało się wywalczyć w 1987 roku? O tym za tydzień, w przedostatnim odcinku „Z kart historii KS ROW”.

Marek Pietras