Kuchnia od kuchni, czyli jak się gotuje w fabryce okien

Gotują czy podgrzewają?

Czasami słychać plotki, że posiłki nie są przygotowywane na miejscu. – To nieprawda, że zamawiamy catering i tylko go tutaj podgrzewamy. Wszystkie dania powstają w naszej kuchni na zakładzie nr 6 od podstaw i tylko ze świeżych składników – tłumaczy Joanna Chryczyk, kierownik gastronomii i maszyn vendingowych.

Postanowiliśmy na własne oczy zobaczyć, jak wygląda praca kuchni na „szóstce”, której rozmiarów i sprzętu nie powstydziłaby się niejedna restauracja. Po tym pełnym zapachów miejscu oprowadzają nas Katarzyna Pientka, główny kucharz i Ewelina Strzelecka, zastępca głównego kucharza stołówek zakładowych. Od samego wejścia widać, że praca wre i dużo się dzieje.

Każdy wie, co ma robić

Na zmianie w kuchni pracuje około 10 osób. Każdy ma przypisane miejsce pracy i zadania. Ewelina odpowiada za lepienie i gotowanie pierogów, a Kasia za gotowanie zup, sosów i gulaszu. Dziś, na pierwszej zmianie, wszystkie stanowiska w kuchni są obsadzone.

– Basia zajmuje się przyrządzaniem dań na barek. Dziewczyny z małego barku robią kanapki i dania typu fast food, a te z głównego barku nakładają jedzenie i pilnują, żeby niczego nie zabrakło. Szymon zajmuje się pizzą, Wiktoria surówkami, a Halinka i Judyta obieraniem i szatkowaniem warzyw – tłumaczy Kasia.

Pizza

Po wejściu na kuchnię od razu widać, że jest wtorek. Przy wałkownicy stoi Szymon, odpowiedzialny za przygotowanie pizzy i przekazanie jej do pieczenia. Pojemnik z ciastem jest wypełniony po brzegi, a ułożone na półce blachy do pieczenia sięgają prawie pod sufit, jest ich na pewno kilkadziesiąt.

„Dzień pizzy” jest w każdy wtorek i czwartek. Ciasto robi się dzień wcześniej, czyli w poniedziałki i środy. Ile sztuk pizzy zjadają pracownicy Eko-Okien? – Kiedyś próbowaliśmy to oszacować. Na pierwszej zmianie po 150 sztukach przestaliśmy liczyć. Żadna pizzeria nie robi tyle pizzy, co my tutaj – mówi Ewelina.

Świeże surówki

Kawałek dalej Wiktoria kroi właśnie pomidorki koktajlowe, które wrzuca do miski z poszatkowaną wcześniej kapustą pekińską. Czuć też zapach świeżych ogórków. Z tego, co tłumaczą dziewczyny, to od wyobraźni Wiktorii zależy, jaka surówka znajdzie się dziś na barku i nigdy nie brakuje jej nowych pomysłów.

Choć menu określa, jakie będzie główne danie obiadowe, to pracownicy kuchni mają dużą swobodę w tworzeniu pozostałych dań, które wylądują na barku. Wiedzą już, co najbardziej smakuje klientom, ale pozwalają sobie też na eksperymenty i wprowadzanie nowości.

Pierogi i zupy

Na palniku stoi duży garnek, w którym gotują się pierogi. Obok, na blasze, czekają te jeszcze surowe, przyprószone mąką. Wszystkie są takie same i równe. Dopytujemy, czy na pewno są robione tutaj. Kasia prowadzi nas do pomieszczenia, w którym stoi dziwnie wyglądająca maszyna. Po jej włączeniu, z wnętrza od razu zaczynają „wyskakiwać” gotowe pierogi.

Kawałek dalej z dużego kotła unosi się para, obok widać pokrojone marchewki, ziemniaki i kiełbasę. W menu jest dziś zupa zbójnicka. – Wywar gotujemy na korpusach, kościach wędzonych i warzywach. Dokładnie tak jak w domu i bez użycia kostek rosołowych. Jest dopiero godzina 7:30, a robimy drugi „rzut” zupy. Pierwsza porcja 150 litrów pojechała już na wszystkie stołówki – mówi Ewelina.

Kanapki i słodkości

Pieczywo i słodkie wypieki przyjeżdżają prosto z piekarni. Na stołówkach można kupić kołaczyki, pączki, szneki i wiele innych słodkości. Wszystko jest świeże, przywożone jeszcze w nocy, bo około godz. 4.

Zawsze jedna osoba zajmuje się przygotowaniem kanapek. Na blacie ma rozłożone kilkadziesiąt rozkrojonych bułek, na które nakłada kolorowe składniki – Z pastą, szynką, jasne lub ciemne. Pracownicy naszej firmy kupują tyle kanapek, że często nie nadążamy z ich produkcją. Są to tysiące sztuk każdego dnia – wylicza Kasia.

Trzeba to lubić

Podczas przerw przychodzi taki moment, że wydawanych jest bardzo dużo posiłków w krótkim czasie. Zdarza się, że kuchnia zaplanowała przygotowanie 1600 dań, a potrzebnych okaże się aż 2000 porcji. Wtedy pracownicy kuchni dwoją się i troją, żeby je dorobić.

Ewelina i Kasia zwracają uwagę na to, że pracę na kuchni trzeba lubić. Nie jest to łatwe zajęcie, a wręcz wyzwanie i działanie często pod presją czasu. Panuje tu jednak miła atmosfera, a pracownicy z uśmiechem na twarzy opowiadają nam o tym, czym się zajmują.

– Mam ogromne szczęście pracować z zespołem tak zaangażowanych osób. Kiedy widzę uśmiechy na twarzach pracowników, którym smakują nasze dania, utwierdzam się w przekonaniu, że ta praca ma sens. To, co tutaj robimy, robimy z myślą o wszystkich pracownikach naszej firmy – podsumowuje Joanna Chryczyk, kierownik gastronomii w Eko-Oknach.

Adam Wita