Choinka na rynku w Raciborzu to dar od państwa Breitschedelów. My ją kochaliśmy, a ona rosła i rosła

Kochali ją i podziwiali

Okazała choinka, która cieszy oko przechodniów na raciborskim rynku, to dar od państwa Małgorzaty i Jerzego Breitschedelów. – Ledwo przeprowadziliśmy się do naszego domu na Ocicach, to ją posadziłam. Miała niespełna pół metra wysokości. Przez te wszystkie lata rosła i rosła, a myśmy ją podziwiali. Rosła, bo wiedziała, że ją kochamy – mówi pani Małgorzata.

Wielkie drzewo i wielkie obawy

W ostatnich latach drzewo było już na tyle okazałe, że zaczęło niepokoić panią Małgorzatę. – Takie wichury teraz są. Ona się chwiała. Bałam się, że się złamie i przewróci – albo na przewody energetyczne, albo na dom. Spać nie mogłam, tak szumiała przy silnym wietrze – wspomina raciborzanka. Państwo Breitschedelowie skontaktowali się z magistratem, aby załatwić sprawę urzędowo. Wtedy okazało się, że drzewo mogłoby trafić na raciborski rynek. Breitschedelowie przystali na to. Dzięki temu nie musieli kłopotać się organizacją wycinki – miasto wzięło to na siebie.

Przystrojona po raz pierwszy i ostatni

Okazały świerk kłujący wycięto 23 listopada 2021 r. Tego samego dnia drzewo przewieziono na raciborski rynek. W tym dniu drzewo po raz pierwszy zostało ozdobione na świąteczną modłę. – Myśmy nigdy tej naszej choinki nie stroili, bo raz, że była wysoka, a dwa, że nie chcieliśmy jej uszkodzić – mówi Małgorzata Breitschedel.

Pani Małgorzata Breitschedel ma 80 lat. Jej mąż Jerzy jest o rok starszy. Ona jest rodowitą raciborzanką, przez całe życie mieszka na Ocicach. Pan Jerzy przeprowadził się do Raciborza z Rudnika. Pani Małgorzata pracowała przez wiele lat w Zakładach Graficznych, a później w „Sprawności”. Pan Jerzy to zawodowy stolarz, przez wiele lat związany zawodowo ze Spółdzielnią Pracy „Budownictwo”. W lutym 2022 roku państwo Breitschedelowie będą obchodzić jubileusz 60-lecia małżeństwa. Mają dwoje dzieci – córkę oraz syna.

– Dzieci też przeżywały, że tego drzewa już nie będzie, to samo wnuczki. Wszystkim nam szkoda, że trzeba ją było ściąć. Ale przynajmniej udało się znaleźć w tym coś dobrego, znaleźć w tym cel, a nie po prostu porąbać ją na opał – mówi pani Małgorzata.

Wojtek Żołneczko