Pieczony indyku Czechów

Sue i Paul Johnsonowie od pół roku przebywają w Polsce. Przyjechali tu w interesach. W Raciborzu mają znajomych, u których już wcześniej gościli. Małżeństwo postanowiło pokazać swoim przyjaciołom z Polski jak wygląda jedno z najważniejszych świąt w USA. Nam opowiedzieli jak amerykanie przeżywają każdy czwarty czwartek listopada w Stanach Zjednoczonych.

 

 

Dzień Dziękczynienia ma swój początek w XVII wieku. Wtedy grupa brytyjskich pielgrzymów, prześladowanych w swojej ojczyźnie, wypłynęła w poszukiwaniu nowego domu. W grudniu 1620 r. przybyli do wybrzeży dzisiejszego Plumouth w stanie Massachusetts. Po pierwszej zimie niemal połowa kolonistów zmarła. Anglicy poznali na miejscu Indian, którzy pomogli im przetrwać na nowej ziemi. Jednym z członków plemienia był Squanto – Indianin, który poznał wcześniej europejskie obyczaje. Był sprzedany jako niewolnik do Hiszpanii, gdzie nauczył się języków, religii, odzyskał wolność i powrócił w swoje rodzinne strony. To Squanto nauczył Anglików uprawy m.in. kukurydzy, zboża. Na wiosnę 1621 r. nowi Amerykanie, pod czujnym okiem przyjaznych Indian, zebrali pierwsze plony. Wspólnie z czerwonoskórymi braćmi postanowili podziękować Bogu za urodzaj. – Z tej okazji zorganizowano ucztę. 52 Anglików i 90 Indian świętowało przez trzy dni. Indianie przynieśli 4 jelenie i 5 indyków – opowiada Paul Johnson. W następnych latach zwyczaj dziękczynienia powtarzał się o różnych porach roku. Abraham Lincoln w 1863 r. ustanowił Dzień Dziękczynienia świętem narodowym USA. Dziś w Stanach obchodzi się go w każdy czwarty czwartek listopada, a w Kanadzie w drugi poniedziałek października.

 

 

Jeszcze kilka lat temu Dzień Dziękczynienia wyglądał tak samo we wszystkich domach w USA. –  Od jakiegoś czasu, głównie przez internet, próbujemy jakiś nowości. Poznajemy nowe przepisy na indyka, ale też inne potrawy i ozdoby – opisuje Sue. Na święto zjeżdża się cała rodzina. – To również dzień  kiedy odbywają się ostatnie mecze licealnej ligi futbolu amerykańskiego. Wszyscy chcą oglądać to widowisko – tłumaczy Paul Johnson. Kobiety w tym czasie przygotowują w kuchni potrawy. – Chrześcijanie przed uroczystym obiadem dziękują w modlitwie Bogu. O godz. 15.00 rozpoczyna się jedzenie – dodaje żona Paula. Taki jest początek długiego weekendu. W piątek większość osób nie pracuje, jedynie handel tętni. – Od piątku zaczynają się wspólne wycieczki do sklepów na zakupy. W sklepach jest naprawdę tłoczno – zapewnia Paul Johnson. Dodaje, że cały czas panuje domowa atmosfera.

 

 

Państwo Johnsonowie urządzili święto nad Odrą w sobotę 26 listopada, w mieszkaniu państwa Czechów. Całe przygotowania wzięła na siebie Sue. – Jedzenie będzie takie jak w Stanach. Kupiłam 7-kilogramowego indyka w Markowicach. Mam nadzieję, że wejdzie do piecyka – uśmiecha się pani Johnson. Pieczony indyk to podstawowe danie w te święta. Przepis Sue na to danie polega na pokryciu całego indyka masłem i ziołami i pieczenie w piekarniku ok 3 godz., aż będzie złoty i chrupiący. – Indyka można faszerować tłuczonymi ziemniakami lub chlebem z przyprawami. Piecze się je wtedy razem – dodaje pani Johnson.

 

Dynia to kolejna potrawa, którą spotyka się w większości domów w USA. – Dynię kroimy na pół, wyciągamy nasiona i wkładamy na 1 godz. do piekarnika. Następnie wykrajamy środek a skórę wyrzucamy. Z miąższu można zrobić np. zupę, chleb, placek a nawet kawę. Pestki też nadają się do zjedzenia – wyjaśnia gospodyni zza oceanu, która na tą okazję przywiozła specjalne ozdoby świąteczne.

 

Po uroczystym świętowaniu wszyscy uczestnicy byli miło zaskoczeni. – Było zupełnie inaczej niż podczas polskich świąt. Tego w Polsce nie ma, było typowo po amerykańsku – mówi Michał Czech, uczestnik polskiego Dnia Dziękczynienia. Na sobotnią ucztę przyszło 15 osób. Zgodnie określili atmosferę jako rodzinną. Indyk smakował wszystkim. Był tak duży, że zostało trochę na drugi dzień.

 

 

– W Polsce jesteśmy po raz 10. Mamy tu dużo znajomych. Z waszej kuchni bardzo nam smakują pierogi, gołąbki, kiełbasa, nabiał i czekolada. Czekoladę macie o wiele lepszą niż u nas – mówi Paul wymawiając niektóre nazwy potraw łamaną polszczyzną. Goście zza oceanu widzą u Polaków pewne różnice w zachowaniu. Jesteśmy, według nich, nieco bardziej zamknięci i z pozoru ponurzy. Obraz ten zmienia się przy bliższej znajomości. – Wiem, że jesteście bardzo pracowici i gościnni. To niesłychane, że po wojnie i tylu latach komunizmu tak szybko odbudowaliście kraj i gospodarkę – tłumaczy mąż Sue. Obydwoje zwrócili uwagę na gościnność. Podczas wizyty państwa Johnsonów w naszej redakcji zaproponowaliśmy im kawę lub herbatę. Nie dla wszystkich Amerykanów ten gest jest tak oczywisty.

 

(woj)