Silikon, jak fuga
Kolorowa fuga między płytkami ceramicznymi i silikon w tym samym kolorze pozwalają uzyskać doskonały efekt estetyczny, ale nie jest to jedyna zaleta tej zgranej pary. Silikon, tworząc spoinę elastyczną, tworzy wymaganą dylatację oraz zapewnia dokładne wypełnienie szczelin wokół urządzeń sanitarnych.
Okładziny ceramiczne spoinować można na dwa sposoby: używając zaprawy do fugowania lub stosując silikon, przeznaczony do tego celu. O wyborze materiału decyduje rola, jaką spełniać ma spoina. Jeśli ma ona być elastyczna - czyli wszędzie tam, gdzie wymagana jest możliwość kompensacji naprężeń (dylatacje: np. naroża ścian, styk ścian z podłogą) oraz dokładne wypełnienie szczelin wokół wanien, brodzików, umywalek itp. - zastosować należy silikon. I wówczas dobrze jest, jeśli silikon jest w tym samym kolorze, co fuga. Taki zestaw obu produktów w tych samych kolorach oferuje ATLAS. Każdemu z czterdziestu kolorów wąskiej fugi ATLAS (spoiny o szer. 2-6 mm) odpowiada silikon ATLAS SILTON S o identycznej barwie.
Zarówno fugowanie, jak i spoinowanie silikonem nie jest rzeczą trudną, pod warunkiem, że zrobi się to dokładnie, zgodnie ze wskazówkami fachowca, bądź zaleceniami instrukcji. Fugowanie można rozpocząć po upływie co najmniej 24 godzin od zakończenia przyklejania płytek. Wcześniej należy usunąć ze szczelin pozostałości kleju.
Zaprawę do fugowania wsypujemy do pojemnika z wodą według proporcji podanych na opakowaniu. Mieszamy ją ręcznie lub przy użyciu wiertarki wolnoobrotowej, aż do uzyskania jednorodnej masy. W celu nadania zaprawie większej wodoszczelności i elastyczności - zwłaszcza podczas spoinowania na płytach drewnopochodnych i gipsowo-kartonowych - należy do wody dodać EMULSJI ELASTYCZNEJ ATLAS (2 części wody na 1 część emulsji). Po wymieszaniu pozostawiamy masę na 5-10 minut w celu uzyskania jednorodnej konsystencji, po czym raz jeszcze krótko mieszamy.
Rozpylacz i gąbka pod ręką
Zaprawy do fugowania oparte są na cemencie jako środku wiążącym. W związku z tym wymagają prawidłowego przebiegu procesu wiązania wody. Dlatego przed wprowadzeniem zaprawy dobrze jest zwilżyć szczeliny między płytkami wodą, np. za pomocą rozpylacza. Zwilżone krawędzie płytek nie będą odciągać wody z zaprawy, co mogłoby spowodować późniejsze spękanie fugi.
Zaprawę wprowadza się w spoiny przy użyciu gumowej szpachelki lub pacy oklejonej gumą. Nadmiar zaprawy zbiera się pacą i ponownie wprowadza w spoiny. Po lekkim przeschnięciu zaprawy (15-30 minut) dokonuje się wstępnego zmycia powierzchni w celu zebrania nadmiaru zaprawy z powierzchni płytek. Należy zrobić to przy użyciu gąbki lub pacy oklejonej gąbką o dużych porach, lekko nasączonej czystą wodą. Gąbka powinna być wilgotna, ale nie może wypływać z niej woda, gdyż spowoduje to pylenie fugi w późniejszym okresie użytkowania. Po ponownym przeschnięciu zaprawy (ok. 1 godz.) przystępujemy do końcowego czyszczenia, które wykonuje się czystą flanelową ściereczką lub szorstką gąbką.
Fugi nie mogą gwałtownie wysychać, należy więc utrzymywać je lekko wilgotne przez 2-4 dni. Rzeczywisty kolor fuga uzyskuje po około 2 dniach. Spoiny dobrze jest zabezpieczyć przed zabrudzeniem środkiem ochronnym ATLAS DELFIN. Płyn należy nanosić pędzelkiem tylko na spoinę. Jeżeli płytka jest nieszkliwiona i porowata, DELFINA możemy wykorzystać również do zabezpieczenia przed zabrudzeniem całej jej powierzchni. Jeśli warstwa preparatu została rozprowadzona niestarannie, można ją usunąć za pomocą preparatu ATLAS SZOP 2000.
Czas na silikon
Miejsca, w których stykają się różne powierzchnie - np. krawędzie ścian, połączenia ścian z posadzką - oraz spoiny przy urządzeniach sanitarnych (m.in. wokół wanien, brodzików, umywalek) należy wypełniać uszczelniaczem silikonowym ATLAS SILTON S. Jest on odporny na działanie pleśni i grzybów, dlatego zaleca się stosować go w łazienkach, prysznicach, kuchniach, pralniach oraz w innych pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Reagując z wilgocią z powietrza, silikon tworzy trwałą, elastyczną i wodoodporną warstwę izolującą.
Podłoże, na którym chcemy spoinować, powinno być suche, oczyszczone z kurzu, brudu, tłuszczów, rdzy lub innego rodzaju zanieczyszczeń, mogących spowodować obniżenie przyczepności silikonu. Szczeliny przeznaczone do wypełniania należy wcześniej obustronnie okleić taśmą malarską. Ułatwi to układanie silikonu i zabezpieczy płytki przed zabrudzeniami. Przed użyciem silikonu należy obciąć końcówkę tuby, tzw. kartusza, po czym odpowiednio dociąć końcówkę dozującą, dostosowując ją do szerokości spoiny. Silikon wciskamy, z niewielkim nadmiarem, w spoinę przy pomocy tzw. pistoletu. Czynność tę należy wykonać w sposób ciągły, nie pozostawiając przerw i pustych przestrzeni. Naniesioną masę można wygładzić szpachelką lub innym narzędziem, zmoczonym np. wodnym roztworem mydła, profilując kształt spoiny. Za jednym razem powinno się spoinować przynajmniej jedną krawędź wanny, umywalki lub brodzika. Nadmiar silikonu trzeba usunąć w kierunku od środka na zewnątrz.
Po zakończeniu silikonowania należy zerwać papierową taśmę samoprzylepną z powierzchni okładziny ceramicznej. W efekcie otrzymuje się spoinę o równomiernej grubości i równych krawędziach. Po zerwaniu taśmy można jeszcze w ciągu około 5 minut, zanim utworzy się naskórek na powierzchni silikonu, wyrównać jej powierzchnię. Odporność silikonu na promieniowanie UV, procesy starzenia oraz działanie środków czyszczących zapewnia spoinom, wykonanym z jego użyciem, estetyczny wygląd i trwały kolor.
Jerzy Blazy GRUPA ATLAS
Zarówno fugowanie, jak i spoinowanie silikonem nie jest rzeczą trudną, pod warunkiem, że zrobi się to dokładnie, zgodnie ze wskazówkami fachowca, bądź zaleceniami instrukcji. Fugowanie można rozpocząć po upływie co najmniej 24 godzin od zakończenia przyklejania płytek. Wcześniej należy usunąć ze szczelin pozostałości kleju.
Zaprawę do fugowania wsypujemy do pojemnika z wodą według proporcji podanych na opakowaniu. Mieszamy ją ręcznie lub przy użyciu wiertarki wolnoobrotowej, aż do uzyskania jednorodnej masy. W celu nadania zaprawie większej wodoszczelności i elastyczności - zwłaszcza podczas spoinowania na płytach drewnopochodnych i gipsowo-kartonowych - należy do wody dodać EMULSJI ELASTYCZNEJ ATLAS (2 części wody na 1 część emulsji). Po wymieszaniu pozostawiamy masę na 5-10 minut w celu uzyskania jednorodnej konsystencji, po czym raz jeszcze krótko mieszamy.
Rozpylacz i gąbka pod ręką
Zaprawy do fugowania oparte są na cemencie jako środku wiążącym. W związku z tym wymagają prawidłowego przebiegu procesu wiązania wody. Dlatego przed wprowadzeniem zaprawy dobrze jest zwilżyć szczeliny między płytkami wodą, np. za pomocą rozpylacza. Zwilżone krawędzie płytek nie będą odciągać wody z zaprawy, co mogłoby spowodować późniejsze spękanie fugi.
Zaprawę wprowadza się w spoiny przy użyciu gumowej szpachelki lub pacy oklejonej gumą. Nadmiar zaprawy zbiera się pacą i ponownie wprowadza w spoiny. Po lekkim przeschnięciu zaprawy (15-30 minut) dokonuje się wstępnego zmycia powierzchni w celu zebrania nadmiaru zaprawy z powierzchni płytek. Należy zrobić to przy użyciu gąbki lub pacy oklejonej gąbką o dużych porach, lekko nasączonej czystą wodą. Gąbka powinna być wilgotna, ale nie może wypływać z niej woda, gdyż spowoduje to pylenie fugi w późniejszym okresie użytkowania. Po ponownym przeschnięciu zaprawy (ok. 1 godz.) przystępujemy do końcowego czyszczenia, które wykonuje się czystą flanelową ściereczką lub szorstką gąbką.
Fugi nie mogą gwałtownie wysychać, należy więc utrzymywać je lekko wilgotne przez 2-4 dni. Rzeczywisty kolor fuga uzyskuje po około 2 dniach. Spoiny dobrze jest zabezpieczyć przed zabrudzeniem środkiem ochronnym ATLAS DELFIN. Płyn należy nanosić pędzelkiem tylko na spoinę. Jeżeli płytka jest nieszkliwiona i porowata, DELFINA możemy wykorzystać również do zabezpieczenia przed zabrudzeniem całej jej powierzchni. Jeśli warstwa preparatu została rozprowadzona niestarannie, można ją usunąć za pomocą preparatu ATLAS SZOP 2000.
Czas na silikon
Miejsca, w których stykają się różne powierzchnie - np. krawędzie ścian, połączenia ścian z posadzką - oraz spoiny przy urządzeniach sanitarnych (m.in. wokół wanien, brodzików, umywalek) należy wypełniać uszczelniaczem silikonowym ATLAS SILTON S. Jest on odporny na działanie pleśni i grzybów, dlatego zaleca się stosować go w łazienkach, prysznicach, kuchniach, pralniach oraz w innych pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Reagując z wilgocią z powietrza, silikon tworzy trwałą, elastyczną i wodoodporną warstwę izolującą.
Podłoże, na którym chcemy spoinować, powinno być suche, oczyszczone z kurzu, brudu, tłuszczów, rdzy lub innego rodzaju zanieczyszczeń, mogących spowodować obniżenie przyczepności silikonu. Szczeliny przeznaczone do wypełniania należy wcześniej obustronnie okleić taśmą malarską. Ułatwi to układanie silikonu i zabezpieczy płytki przed zabrudzeniami. Przed użyciem silikonu należy obciąć końcówkę tuby, tzw. kartusza, po czym odpowiednio dociąć końcówkę dozującą, dostosowując ją do szerokości spoiny. Silikon wciskamy, z niewielkim nadmiarem, w spoinę przy pomocy tzw. pistoletu. Czynność tę należy wykonać w sposób ciągły, nie pozostawiając przerw i pustych przestrzeni. Naniesioną masę można wygładzić szpachelką lub innym narzędziem, zmoczonym np. wodnym roztworem mydła, profilując kształt spoiny. Za jednym razem powinno się spoinować przynajmniej jedną krawędź wanny, umywalki lub brodzika. Nadmiar silikonu trzeba usunąć w kierunku od środka na zewnątrz.
Po zakończeniu silikonowania należy zerwać papierową taśmę samoprzylepną z powierzchni okładziny ceramicznej. W efekcie otrzymuje się spoinę o równomiernej grubości i równych krawędziach. Po zerwaniu taśmy można jeszcze w ciągu około 5 minut, zanim utworzy się naskórek na powierzchni silikonu, wyrównać jej powierzchnię. Odporność silikonu na promieniowanie UV, procesy starzenia oraz działanie środków czyszczących zapewnia spoinom, wykonanym z jego użyciem, estetyczny wygląd i trwały kolor.
Jerzy Blazy GRUPA ATLAS
- Numer: 44 (603)
- Data wydania: 29.10.03
Najnowsze komentarze