Wyróżnienie Kincla

Dr Ryszard Kincel, historyk, były dyrektor Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej w Raciborzu, autor wielu książek (m.in. „Sarmaci na Śnieżce”, „Kłopotliwy książę Suł-kowski”, „U szląskich wód” oraz opracowania edytorskiego „Listy Augustyna Weltzla do Vincenta Praska”), artykułów i przyczynków historycznych (w sumie ponad 400 szkiców, artykułów i recenzji ujętych w „Bibliografii Śląskiej”), laureat nagrody starosty raciborskiego w dziedzinie kultury w 2001 r. jest obecnie na emeryturze. Nie tkwi jednak w bezczynności. Wybór na prezesa Oddziału Związku Literatów Polskich w Opolu to duże wyróżnienie. Poprzednio funkcję prezesa ZLP w Opolu peł-nili: Zbyszko Bednorz, Jan Goczoł i Harry Duda.
 
Nam miło dodać, że dr Kincel od wielu lat współpracuje z Nowinami Raciborskimi. Publikował „Nowiny pisały 100 lat temu”, a obecnie drukujemy jego „Londyńskie pamiętniki Arki Bożka”. Jesienią nakładem Nowin Raciborskich ukaże się „Słownik biograficzny wielkich raciborzan”, w którego tworzeniu dr Kincel uczestniczy. Warto dodać, że od lat jest postrzegany jako orędownik książki, rozwoju czytelnictwa i życia kulturalnego na ziemi raciborskiej. Cieszy się dużym autorytetem i uznaniem nie tylko w środowisku raciborskim, ale też na ziemi opawskiej, a nawet w Niemczech.
 
Związek Literatów Polskich to zrzeszenie twórcze pisarzy PRL, istniejące także po 1989, które nawiązuje do tradycji Związku Zawodowego Literatów Polskich (ZZLP) założonego na I wszechdzielnicowym Zjeździe Literatów Polskich w 1920 r. Oprócz tego istniały inne organizacje pisarskie, scalone w 1935 r. ze ZZLP. Zadaniem związku było m.in. bronienie pisarzy przed wyzyskiem wydawców, zabiegi o uposażenie emerytalne, a także udział w powołaniu Polskiej Akademii Literatury (1933). W 1944 r. związek został reaktywowany w wyzwolonym spod okupacji niemieckiej Lublinie. Z organizacji ściśle profesjonalnej zmienił się w społeczno-polityczną, szczególnie w latach 1949-1956, gdy PZPR wywierała silny wpływ na jego działalność ZLP. Od 1952 przy Zarządzie Głównym ZLP istniała korespondencyjna Poradnia Literacka, przekształcona w Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy. Organami ZLP w latach 1950-1956 były: miesięcznik „Twórczość” i tygodnik „Nowa Kultura”. Od przełomu październikowego 1956 r. ZLP starał się być bardziej organizacją twórczą, angażującą się społecznie, niż polityczną, co prowadziło niekiedy do zadrażnień z władzami partyjnymi. W 1980 zrzeszał 1349 członków w 17 oddziałach terenowych. Prezesami ZLP po II wojnie światowej byli: J. Przyboś, J. Iwaszkiewicz, K. Czachowski, L. Kruczkowski, A. Słonimski i JJ. Szczepański. Po wprowadzeniu stanu wojennego (1981) działalność ZLP została zawieszona, 1983 rozwiązano go z powodów politycznych. Reaktywowany w końcu 1983, co spowodowało rozłam w środowisku literackim, którego większość założyła Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Obecnie Związek Literatów Polskich zrzesza 839 członków, w 19 oddziałach. Opolski Oddział ZLP liczy 26 członków. W ostatnich latach oddział opolski wydał kilkanaście tomików poetyckich.

(waw)