Rybnicki Festiwal Podróżników KARAWANA

Program Festiwalu:

PIĄTEK 11.06.2021 - Szamański Wieczór Sztuk - wstęp wolny:

18.00 - Finisaż wystawy malarstwa Agnieszki Pawlitko pt. “Myśli Duszy”.

18.20 - Finisaż wystawy fotografii Urszuli Kordeusz pt. “Indie - jedność w różnorodności”.

18.40 - "Dotyk Szamana" - spotkanie z Moniką Mariotti i Arunem Milcarzem.

SOBOTA 12.06.2021 - Prezentacje - bilety:

14.00 - Maria Garus - Rowerem przez Góry Skaliste i Andy.

15.20 - Piotr Maciejuk - Tajemne rejony syberyjskiej północy.

16.40 - Katarzyna Nizinkiewicz - Dzikość - Pireneje zimą.

18.00 - Piotr Maszkowski i Patryk Muntowski - Tropem skarbu konkwistadorów.

19.20 - Monika Witkowska - Lhotse. Lodowa siostra Everestu.

NIEDZIELA 13.06.2021 - Prezentacje - bilety:

13.00 - Jacek Jasiński - W cieniu Jedwabnego Szlaku.

14.20 - Elżbieta Dziuk-Renik i Krzysztof Renik - W Himalajach na lodowym szlaku.

15.40 - Maciej Okraszewski - Mapucze - Ludzie Ziemi.

17.00 - Agata Kasprolewicz - Ogiekowie, strażnicy lasu.

18.20 - Bartosz Stróżyński - Opowieść filmowa - Trzy Sztuki w Antarktyce.

Festiwalowi towarzyszy wystawa fotografii Urszuli Kordeusz pt. “Indie - jedność w różnorodności”. Ponadto: spotkania z książką podróżniczą, kiermasz sprzętu turystyczno-sportowego, oferta podróżniczo-turystyczna dla każdego, ciepło-zimny bufet i podróżnicze After Party w Klubokawiarni Żółty Młynek.

Goście Karawany:

Monika Mariotti - aktorka, wokalistka i podróżniczka; urodziła się w 1976 roku w Senigalli we Włoszech. W 2000 roku obroniła tytuł magistra filologii rosyjskiej na uniwersytecie w Perugii. Doświadczenie teatralne zaczęła zdobywać od roku 2003 w Akademii Sharoff w Rzymie, gdzie otrzymała dyplom aktorski. Była uczestnikiem wielu warsztatów teatralnych, pracowała z kilkoma zespołami teatralnymi we Włoszech. W 2009 przeniosła się do Warszawy i po roku zagrała jedną z głównych ról w głośnym i wielokrotnie nagrodzonym spektaklu „ Kompleks Portnoya” w reżyserii Adama Sajnuka i Aleksandry Popławskiej w Teatrze Konsekwentnym w Warszawie. Dwa lata później przedstawiła swój pierwszy monodram, spektakl muzyczny o legendarnej Ninie Simone. W 2020 r. premierę miał jej najnowszy spektakl „Szaman. Spektakl reporterski”. Grała w takich produkcjach jak „Przepis na życie”, „Sama słodycz” czy „Nie rób scen” (TVN). Obecnie pracuje w serialu „Druga szansa” u boku Małgorzaty Kożuchowskiej. W teatrze oprócz innych spektakli wystawia koncert włoskich piosenek pt. "Spaghetti Poloneze". Prowadziła program podróżniczy w Dzień Dobry TVN pt. "Słyszałam, że...Dzienniki Moniki Mariotti". Podróżniczą pasją Moniki są języki obce, antropologia, ekologia i długie samotne wyprawy do dalekich krajów. Strona FB: https://www.facebook.com/MariotkaTheysay. Arun Milcarz - pisarz, podróżnik, scenarzysta, niezależny reporter. Laureat Nagrody Magellana 2016 w kategorii książka reportażowa za "Czad, W poszukiwaniu straconego". Autor reportaży publikowanych na łamach magazynów: "Extremum", "Poznaj Świat", "Globtroter" oraz "Kontynenty". W 2017 r. został doceniony przez magazyn "Kontynenty", który uhonorował go nagrodą "PRÓG" za "niezależność i odwagę w kroczeniu swoją drogą i za umiejętnie rozwijany dar opowiadania". Współtwórca sztuki "Szaman. Spektakl reporterski", w której jesienią 2020 r. zadebiutował też jako aktor. W 2020 roku ukazała się jego kolejna książka „Dotyk szamana”. Strona: www.alchemiksendivius.pl.

Dotyk Szamana - ona, aktorka i reporterka, pojechała tam sama, bo w wieku 18 lat obiecała sobie, że kiedyś zobaczy Jezioro Bajkał, stepy i nauczy się śpiewu gardłowego. On, pisarz i podróżnik, zapragnął dowiedzieć się jak tam na wschodzie, rzeczy mają się naprawdę. Kilka lat później natknęli się na siebie na ulicach Warszawy. Okazało się, że ich osobne historie połączył Bair Rinczinow - mieszkający 6 tysięcy kilometrów stąd, buriacki szaman.

Maria Garus - solo podróżniczka przemierzająca świat na rowerze. Pierwsza Polka, która przejechała na rowerze Amerykę: z Alaski do Argentyny, trasą przez Góry Skaliste i Andy. Przejechany dystans: 24 000 km. Rekord wspinaczki górskiej na rowerze: 5124m. Czas przejazdu: 33 miesiące bez przerwy. Nauczyła się w trasie podróży języka angielskiego i hiszpańskiego (od podstaw). Wzięła udział w kilku wolontariatach: w szpitalu indiańskim i z żółwiami. Jako jedna z nielicznych białych, brała udział w rozprawie sądowej w ramach prawa indiańskiego w Ekwadorze. Jej podróż zakończył wybuch pandemii i konfiskata roweru przez władze Argentyny oraz ewakuacja przez Ambasadę Polski w Buenos Aires. Strona: https://solowomancyclist.com/.

Rowerem przez Góry Skaliste i Andy. Czy można wyjechać solo na trzy lata kompletnie bez przygotowania i dlaczego warto? Czy kojoty lubią namioty? Czemu nie polecam rozbijać się w strefie polowań? Ile metrów w dół może spaść rower podczas robienia selfi? Jak złamać bagażnik w kratce ściekowej? Jak wylądować przed sądem indiańskim, a potem w areszcie domowym na pustyni? - Czyli o tym wszystkim, czego nie robić podczas podróży rowerowej, albo co robić, żeby poczuć się jak bohater swojej własnej, kulawej historii.

Piotr Maciejuk - artysta rękodzielnik, designer, twórca pojedynczych użytkowych form www.maciejowe.pl. Od 25 lat mieszkający na jednej w mazowieckich wsi, miłośnik Syberii, żywiołów tam panujących, oceanu przestrzeni i serca Ziemi-Bajkału. W wielu samotnych podróżach m.in. przepłynął lokalnym transportem ok.3000 km Leną, 1500 km Jenisejem, konno wzdłuż jeziora Chubsuguł, odwiedził Tuwę, Chakasję, południowy Ural, kilkakrotnie Bajkał, ostatnio jako przewodnik wraz ze swoją tatarską pięknością organizując wyprawę wokół niego. Dwa lata temu w połowie lutego zasmakował syberyjskiej zimy na Półwyspie Jamał poznając przy okazji kulturę Nieńców.

Tajemne rejony syberyjskiej północy. Opowieść o codzienności na kole podbiegunowym Półwyspu Jamał, zimie dyktującej tam warunki i szczególnym plemieniu Nieńców, które ten dyktat przekuło na szczęśliwą dla siebie monetę. Nieńcy to najbardziej liczne plemię północnej Syberii, zamieszkujące głównie Półwysep Jamał oraz północno-wschodnie rejony Europy. Do chwili obecnej trudniące się przede wszystkim hodowlą największych stad reniferów na świecie. W większości swej populacji nadal prowadzące koczowniczy tryb życia.

Katarzyna Nizinkiewicz - fotografka, pisarka, autorka Gór i Kontynentów. Laureatka Progu 2020 - Nagrody Specjalnej „Kontynentów” przyznanej za, jak głosi werdykt, „nieśpieszne podążanie za pięknem i za nadanie sensu wędrowaniu pojmowanemu jako sztuka nieosiągania celu”. Co roku kilka miesięcy spędza na chodzeniu - często samotnie - z plecakiem po górach. Autorka bloga Kocham Góry http://blog.kwark.pl/. Z wykształcenia fizyk. Współwłaścicielka outdoorowej firmy Kwark.

Dzikość - Pireneje zimą. Ta historia zaczęła się 11 lat temu. Z przyjacielem, Jose Antonio zaczęliśmy wędrować zimą po Pirenejach. Nikt tego wtedy nie robił, byliśmy sami. W ciągu kolejnych siedmiu lat przeszliśmy całe wysokie Pireneje. W rakietach, z rakami i czekanami. Z namiotem, lub bez namiotu i wtedy czasem sypialiśmy pod gołym niebem. W sumie spędziliśmy tak ponad pół roku. W porównaniu z tym co robili inni i co my sami przeszliśmy potem te czasy wyglądają bardzo skromnie. A to dziesiątki wysokich przełęczy, złamana noga, zszyta bez znieczulenia warga, tygodnie zagrożenia lawinowego, mrozy. Kilka odwrotów. Nigdy o tym nie opowiadałam, ale opisałam część naszych przeżyć w książkach: „Wędrówki Pirenejskie” i „Dzikość”. I kilka w magazynach: „Góry” i „Kontynenty”. I nie zdziwcie się - robiłam analogowe zdjęcia.

Piotr Maszkowski - historyk, wieloletni dziennikarz i redaktor naczelny miesięcznika „Odkrywca”. Całe zawodowe życie związany z szeroko pojętą tematyką poszukiwań skarbów i tajemnic historii. Autor kilkuset artykułów, reportaży i wywiadów. Współpracownik kanału History, współprowadzący program telewizyjny „Poszukiwacze zaginionej prawdy” oraz multimedialne projekty edukacyjne stacji. Od roku wolny strzelec, realizujący fascynujące przedsięwzięcia wydawnicze i filmowe. Patryk Muntowski - archeolog, specjalizuje się w archeologii architektury oraz archeologii średniowiecza i okresu nowożytnego. Właściciel firmy AES Pracownia badań archeologicznych zajmującej się wykonywaniem profesjonalnych badań oraz dokumentacji archeologicznej i inwentaryzacji architektonicznej historycznych budowli. Autorem szeregu publikacji i opracowań naukowych. Zawodowo i emocjonalnie związany z Gdańskiem. Anna Brzezińska - absolwentka fotografiki artystycznej, projektantka makiet architektonicznych i akcesoriów na sprzęt eksploracyjny. Miłośniczka zwierząt, ciekawych wnętrz, podróży i wina Madiran. Poszukiwaczka z wieloletnim doświadczeniem. Współtworzyła pierwszą i największą organizację polskich eksploratorów poza granicami Polski. Brała udział między innymi w badaniach archeologicznych w Gdańsku, na Polu Bitwy pod Waterloo, poszukiwaniach śladów kultury celtyckiej w Polsce, wraku ze złotem u wybrzeży Walii i śladów templariuszy w Ziemi Świętej. Igor Murawski - organizator i koordynator ekspedycji. Badacz historii, dziennikarz, tłumacz, przewodnik. Pasjonat eksploracji od końca lat 70. Zaczynając od tygodnika “Polityka” na początku lat 90, współpracował z wieloma tytułami prasowymi w kraju i za granicą. Był tłumaczem literatury angielskiej. Od 2013 współtworzył i był redaktorem naczelnym magazynu “Poszukiwacze”. Uczestnik wielu badań archeologicznych i projektów eksploracyjnych, między innymi poszukując śladów bitwy pod Grunwaldem, Barnet, Waterloo i wielu innych. Badał tropy kultury celtyckiej w Polsce, odpowiedzialny za przełomowe znaleziska w Nowej Cerekwi na Opolszczyźnie. Organizator wielu projektów, w tym poszukiwań miejsca największej bitwy stoczonej na terenie Wysp Brytyjskich czy zaginionego skarbu templariuszy i relikwii krzyżowców. Z zamiłowania przewodnik turystyczny po Bliskim Wschodzie i Flandrii. Obecnie pracuje nad książką i planuje kolejne wyprawy.

Tropem skarbu konkwistadorów. Pierwsza polska wyprawa na Karaiby w poszukiwaniu skarbów odbyła się w listopadzie 2019 r. Wśród uczestników byli doświadczeni żeglarze, płetwonurkowie, archeolog i dziennikarze/historycy, którzy starali się rozwikłać tajemnicę zatopionych hiszpańskich galeonów z XVI w. i ukrytego na Dominice skarbu. Przy użyciu specjalistycznego sprzętu oraz ekipy płetwonurków eksplorowano dno morskie wokół wyspy. Penetrowano także trudno dostępny, porośnięty gęstym lasem deszczowym interior. Bazując na materiałach archiwalnych, ekipie udało się odnaleźć ślad po nieznanych wcześniej wrakach. Wytypowano również teren, gdzie najprawdopodobniej znajduje się tajemnicza jaskinia, w której tubylcy mieli ukryć potężny ładunek azteckiego i hiszpańskiego złota, srebra oraz pereł... https://poszukiwacze.org/wyspa-skarbow-w-poszukiwaniu-zlota-konkwistadorow/.

Monika Witkowska - podróżniczka, dziennikarka, pisarka, pilot wycieczek, przewodnik, żeglarka i wpinacz. Odwiedziła 180 krajów na wszystkich kontynentach, przy czym większość wypraw to samodzielne wyjazdy „plecakowe”. Pasję podróżowania łączy z aktywnością górską, żeglarską, jeździ na nartach i snowboardzie, nurkuje, uprawia windsurfing, a kiedyś także skakała ze spadochronem, latała na paralotni czy motolotni. O swoich podróżach pisze książki, przewodniki i artykuły do wielu znanych tytułów, opowiada również podczas prelekcji i wykładów motywacyjnych. Jako pilot i przewodnik prowadzi wyjazdy po całym świecie, w tym trekkingi w Himalajach, Karakorum i na Kilimandżaro. Zdobyła Mt Everest, Broad Peak, Lhotse, Manaslu i całą Koronę Ziemi, ma za sobą przepłynięcie Pacyfiku i Atlantyku, opłynięcie Przylądka Horn i pokonanie Przejścia Północno-Zachodniego. Te „wysokogórskie” książki Moniki to m. in.: „Everest. Góra Gór”, „Manaslu. Góra Ducha, Góra Kobiet”, „Lhotse. Lodowa siostra Everestu”. Strony: www.monikawitkowska.pl, www.facebook.com/monikawitkowska.travel.

Lhotse. Lodowa siostra Everestu. To tytuł najnowszej książki Moniki Witkowskiej - relacja z jej wyprawy na Lhotse, czwartej co do wysokości góry świata (8516 m). To opowieści o wspinaczce, ale także o spotkanych ludziach, chwilach radosnych, ale też tragicznych. Jak pisze Monika: Poza relacją z samej wspinaczki dowiecie się także: dlaczego Lhotse jest górą trudniejszą od Everestu; jacy w bezpośrednich relacjach są słynni wspinacze; jaka była historia zdobywania Lhotse i kim byli Polacy, którzy na tej górze zginęli; jak wyglądało pierwsze zimowe wejście na Lhotse; kto wyznacza drogę przez icefall i montuje słynne drabinki; co się stało z dłonią yeti z klasztoru w Pangboche; jaka była historia psa, do którego prawdopodobnie należy rekord wysokości wśród czworonogów; jak w praktyce wygląda akcja ściągania śmieci ze stoków Everestu i Lhotse; jaki związek z górami ma viagra i o czym warto wiedzieć z punktu widzenia medycyny wysokogórskiej; jakie anglojęzyczne słówka warto znać jadąc na wysokogórską wyprawę? Przed i po prezentacji książka będzie możliwa do kupienia, oczywiście z dedykacją przesympatycznej autorki.

Jacek Jasiński - z wykształcenia architekt i archeolog, z zamiłowania koniarz i podróżnik. Od lat, czasem samotnie a czasem z żoną i dzieciakami, włóczy się bocznymi drogami wielu krajów Europy i Azji, szczególnie po krajach leżących w zasięgu kultury Jedwabnego Szlaku. Hoduje konie rasy kabardyńskiej, którym poświęca każdą wolną chwilę między zagranicznymi podróżami, odkrywając na ich grzbietach uroki Jury Krakowsko-Częstochowskiej, Pustyni Błędowskiej i innych pięknych rejonów Polski. Strony: www.nomadiclife.eu, https://www.facebook.com/nomadiclife1/.

W cieniu Jedwabnego Szlaku. Jedwabny Szlak… Kiedy zetknąłem się z nim pierwszy raz? Nie pamiętam, zapewne w podstawówce na lekcjach historii, a może geografii. Nie ważne, dawno. To słowo od zawsze, od kiedy sięgam pamięcią wywołuje we mnie niepohamowany niepokój, pragnienie rzucenia w diabły wygodnego życia i włóczenia się. Droga wiodąca przez setki kilometrów pustyń, bezdroży, niebotycznych gór, prastarych miast, kwitnących oaz. Wschód…Kaukaz, Persja, Azja Centralna… Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Iran, Uzbekistan, Kirgizja, Kazachstan. Nie pamiętam ile wypraw zorganizowałem tam od czasu kiedy pierwszy raz wyjechałem autostopem w podróż w kierunku Indii. Prezentacja którą przedstawię będzie zaledwie ułamkiem wspomnień z moich wypraw - głównie konnych, ale także pieszych, autostopowych i 4x4 po krajach położonych w cieniu Jedwabnego Szlaku.

Elżbieta Dziuk-Renikowa - od roku 1977 regularnie odwiedzała Azję od Afganistanu po Indonezję. Wielokrotnie wędrowała po Himalajach indyjskich i nepalskich, trzykrotnie zimowała w Himalajach Ladaku. W trakcie swych podróży po Azji realizowała liczne projekty fotograficzne. Brała między innymi udział w badaniach poświęconych sztukom performatywnym i widowiskom rytualnym Indii, a także tradycjom tybetańskiego kręgu kulturowego. W ich trakcie sporządzała dokumentację fotograficzną i filmową widowisk azjatyckich. W Azji fotografowała także teatr cieni w Indonezji oraz teatr marionetek w Malezji. Efektem jej pracy są setki zdjęć oraz filmy dokumentalne, do których realizowała zdjęcia filmowe http://grotowski-institute.art.pl/wydarzenia/indie-w-filmach-i-opowiesciach-elzbiety-dziuk-i-krzyszta-renika/. Jej prace fotograficzne publikowały polskie i zagraniczne czasopisma, a także wydanictwa książkowe. Jest autorką kilkudziesięciu wystaw fotograficznych i publikacji prasowych oraz współautorką książki „Kultura na wygnaniu. Instytucje kultury tybetańskiej na emigracji w Indiach”. https://ksiegarnia.pwn.pl/Kultura-na-wygnaniu,68449385,p.html. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków-Polska Sztuka Użytkowa. Strona FB: https://www.facebook.com/elzbieta.dziukrenik. Krzysztof Renik - antroplog kultury, dziennikarz i publicysta. Od roku 1975 regularnie odwiedza Azję - od Afganistanu po Indonezję. W trakcie wędrówek po kontynencie azjatyckim specjalną uwagę poświęcił Indiom. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku prowadził badania nad sztukami performatywnymi południowych Indii, a od drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych nad tradycjami widowiskowymi ludów himalajskich ze szczególnym uwzględnieniem Ladaku. Badania te prowadzone były dzięki wykorzystaniu funduszy prywatnych. Efektem penetracji badawczych były książki „Kathakali - sztuka indyjskiego teatru” https://wydawnictwodialog.pl/kathakali---sztuka-indyjskiego-teatru,58,1518.html i „Śladem Bharaty” https://wydawnictwodialog.pl/sladem-bharaty,58,1521.html. Jest autorem kilkuset reportaży i artykułów poświęconych kulturze, obyczajowości oraz cywilizacji krajów azjatyckich. Jego teksty ukazywały się także we Włoszech, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i Kanadzie. W latach 1992-2019 był dziennikarzem Polskiego Radia; w roku 2004 pełnił obowiązki korespondenta wojennego w Iraku, a w latach 2007-2011 był pierwszym i jedynym korespondentem PR w Azji Południowej. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych czynnie uprawiał taternictwo (liczne przejścia zimowe) będąc członkiem Klubu Wysokogórskiego „Warszawa” oraz Polskiego Związku Alpinizmu.

W Himalajach na lodowym szlaku - to opowieść o zimowych Himalajach Ladaku. O Lodowej Drodze, która wiedzie zamarźniętą rzeką Zanskar i łączy ze sobą właściwy Ladak z doliną Zanskaru. Lodowa Droga jest starym szlakiem handlowym używanym jedynie zimą, gdy pięciotysięczne przełęcze oddzielające Dolinę Indusu od Doliny Zanskaru zasypane są śniegiem. To opowieść o stu dwudziesto kilometrowej wędrówce wiodącej do Zanskaru i równie długim powrocie. O wędrowaniu po skutej lodem rzece wijącej się w przepaścistym górskim kanionie. O noclegach pod gołym niebem w temperaturze często poniżej minus 30 stopni Celsjusza, o współdziałaniu na szlaku z wędrującymi nim góralami himalajskimi. To opowieść o docieraniu do wysokogórskich wiosek w pokrytych śniegiem himalajskich kotlinach. Także opowieść o tym, jak zimą wygląda codzienne życie w himalajskich wioskach. Czym w zimowy czas zajmują się mieszkańcy wysokogórskich osad; jak mieszkają i w co się ubierają? co jedzą, co to jest tukpa i jak przyrządza się ćang?. Jak w zimowy czas tworzą wspólnotę w odciętych od zewnętrznego świata osadach?

Maciej Okraszewski - dziennikarz prowadzący podcast „Dział Zagraniczny” https://www.dzialzagraniczny.pl/ poświęcony wydarzeniom na świecie, o których w polskich mediach słychać niewiele, albo wcale. Wcześniej przez wiele lat pisywał relacje z Hiszpanii oraz Ameryki Łacińskiej między innymi dla tygodnika "Polityka", czy "Gazety Wyborczej", w 2017 r. był nominowany do nagrody Grand Press w kategorii Dziennikarstwo Specjalistyczne.

Mapucze - Ludzie Ziemi. Mapucze to jeden z niewielu ludów rdzennych Ameryk, które skutecznie obroniły się przed inwazją konkwistadorów. W XIX wieku zostali jednak spacyfikowani przez niepodległe już Chile, a jako karę za opór odebrano im ziemie, które uważają za święte i stanowiące o ich tożsamości. Dziś walczą o ich odzyskanie, a kraj po raz pierwszy traktuje ich jako partnerów do rozmów.

Agata Kasprolewicz - dziennikarka i reporterka. Przez wiele lat związana z Redakcją Publicystyki Międzynarodowej Polskiego Radia. Dziś autorka podcastu Radio Antropocenu, a także wydawca i autorka materiałów dla kultowego podcastu Raport o stanie świata Dariusza Rosiaka https://raportostanieswiata.pl/. Laureatka nagrody Grand Press za reportaż „Kenia. Wojna o trawę”, finalistka nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego „Szwecja - imigranci, kawa, kryminały”. Publikowała teksty m.in. w „Tygodniku Powszechnym” i „Przekroju”.

Ogiekowie, strażnicy lasu. Ogiekowie to lud zbieracko-łowiecki zamieszkujący od niepamiętnych czasów las Mau położony na stromych zboczach centralnej Kenii. Mau to największy las we Wschodniej Afryce, a także najważniejszy, jest bowiem źródłem siedmiu rzek, które zasilają m.in. Jezioro Wiktorii, dając wodę milionom ludzi. Ogieków żyje około 50 tysięcy. I prawie nikt o nich nie słyszał. Ogiek znaczy „opiekun wszystkich roślin i dzikich zwierząt”. https://radio-antropocenu.simplecast.com/episodes/ogiekowie-stranicy-lasu-radio-antropocenu-10.

Bartosz Stróżyński - z wykształcenia finansista z powołania fotograf podwodny, podwodny operator filmowy, kompozytor, autor tekstów i producent projektów multimedialnych. Autor książki fotograficznej i podróżniczej pt. „AntArktyka”. Podwodne zauroczenie wydanej przez National Geographic w 2014 roku. Autor książki pt. „Trzy Sztuki w Antarktyce” wydanej przez Bezdroża w 2018 r. Pomysłodawca i producent przedsięwzięcia Trzy Sztuki w Antarktyce. Producent i reżyser filmu dokumentalnego pod tym samym tytułem. Nagradzany w wielu prestiżowych konkursach fotograficznych, między innymi w International Photography Awards, Por el Planeta Competition, European Wildlife Photographer of the Year i Wielkim Konkursie Fotograficznym National Geographic. Uczestnik licznych wypraw fotograficznych, między innymi Elysium - Shackleton’s Antarctic Visual Epic. Zafascynowany Arktyką i Antarktyką. Specjalizuje się w zimowych produkcjach filmowych i fotograficznych, filmowaniu i fotografowaniu ssaków wodnych, krokodyli oraz świata podwodnego rzek. Na stałe współpracuje z Magazynem Przyrodniczym Salamandra. Autor artykułów o nurkowaniu i fotografii podwodnej publikowanych w kraju i za granicą. Jego prace pojawiają się w wielu prestiżowych magazynach, między innymi w Magazynie National Geographic, Miesięczniku Fotograficznym Foto, Scuba Diver Through the Lens, Scuba Diving Magazine, X-Ray Mag, Sport Diver. Strona: https://fimufo.com/.

Opowieść filmowa - Trzy Sztuki w Antarktyce. Bezprecedensowe przedsięwzięcie w polskiej kulturze, sztuce i świecie mediów. Pierwszy w historii artystyczny rejs jachtem żaglowym polskich twórców do Antarktyki. W lutym 2017 roku zespół, w skład którego wchodzili przedstawiciele trzech dziedzin polskiej kultury i sztuki (filmu, muzyki i fotografii), popłynął jachtem żaglowym Selma Expeditions do Antarktyki. Miejsca, które za kilka lat może stać się centrum wydarzeń o znaczeniu globalnym, a jego kondycja ma istotne znaczenie dla przyszłości całego świata. Uczestnicy rejsu, inspirowani podróżą, dziką naturą i ekstremalnymi warunkami panującymi na krańcach świata, zmierzyli się z wyjątkowymi wyzwaniami artystycznymi w obszarach filmu, muzyki i fotografii. Zespół Trzech Sztuk tworzyli: Adam Nowak, lider zespołu Raz Dwa Trzy, Bartosz Stróżyński, Rafał Kolikow, Artur Homan, Ksawery Zylber, Jacek Hawrylczak i Paweł Drozd. W skład grupy wchodził również znany aktor Olaf Lubaszenko, który niestety w ostatniej chwili z powodów zdrowotnych musiał zrezygnować z udziału w ekspedycji. Artyści postawili przed sobą kilka bardzo ambitnych celów. Jednym z nich, był pierwszy w historii koncert polskiego artysty w Antarktyce. Adam Nowak napisał podczas rejsu nowy utwór słowno-muzyczny inspirowany wyprawą i wykonał go podczas wyjątkowego antarktycznego koncertu na końcu świata, przechodząc tym samym do historii. Podczas wyprawy zrealizowana została pierwsza w historii sesja fotografii kolodionowej w Antarktyce. Bartosz Stróżyński zbudował na jachcie najdalej na południe położoną mobilną ciemnię fotograficzną, w której wywoływał obrazy z końca świata uwiecznione w archaicznej technologii sprzed 150 lat. Dopełnieniem tego celu była wystawa fotograficzna. Ponieważ dla Bartosza była to już czwarta wizyta fotograficzno-filmowa w Antarktyce, tym razem skoncentrował się w swych pracach przede wszystkim na pięknie i przemijaniu gór lodowych. Kolejnym akordem przedsięwzięcia była książka reportażowa pt. „Trzy Sztuki w Antarktyce”, wydana przez Wydawnictwo Bezdroża, która przedstawia całą historię projektu, od dnia powstania idei do momentu oddania książki do druku. Podczas rejsu zrealizowane zostały również zdjęcia do filmu dokumentalnego pt. „Trzy Sztuki w Antarktyce” ukazującego artystyczne losy uczestników wyprawy w otoczeniu unikalnych, podwodnych i powierzchniowych krajobrazów Antarktyki. Film w ubiegłym roku zdobył wiele nagród na festiwalach filmowych, podróżniczych czy górskich i wciąż je zdobywa i jest entuzjastycznie przyjmowany przez publiczność. https://3sztuki.pl/, https://youtu.be/mEhjZgRr8Z8.