Odszedł strażnik pamięci

Co roku oczekiwaliśmy na grupę piechurów przed grobem więźniów Auschwitz– Birkenau w Jastrzębiu Górnym. Za pierwszym razem byliśmy za wcześnie i marznąc, snuliśmy rozważania o ludzkiej wytrzymałości na zimno… Trudno też było nie myśleć o pochowanych w mogile ludziach w pasiakach, a na wiele pytań zadawanych przez uczniów nie znalazłyśmy nigdy odpowiedzi…

Piechurzy pojawili się nagle - na ulicy Północnej, a wkrótce przed grobem. W obliczu ich serdeczności zimno stało się jakby mniej ważne.… Zapaliliśmy razem znicze na grobie, a pan Stolarz wytłumaczył, dlaczego warto przejść choćby część trasy – „Żyją, dopóki o nich pamiętamy…”

Odchodząc, upewnił się – „Będziecie za rok?” Oczywiście, byliśmy za każdym razem, a do programu rajdu dodaliśmy odpoczynek w ZS Nr 2 im. Wojciecha Korfantego. Przyłączało się wielu uczniów z rodzicami, społeczność lokalna, a także potomkowie Sprawiedliwych.

W ubiegłym roku Jan Stolarz szedł już z trudem, ale nie narzekał. Jak zawsze był pogodny i pełen wewnętrznego spokoju. Uważał, że dla ofiar wojny warto przejść 70 km - spod bramy Auschwitz na dworzec kolejowy w Wodzisławiu, miejscu wywózki do obozów w Niemczech. Rzadko wspominał o powodach osobistych – nie zdążył poznać ojca, który zginął podczas łapanki urządzonej przez esesmanów. Trasę marszu śmierci przemierzał także dla niego.

Będzie nam bardzo brakowało tego szlachetnego, skromnego człowieka. Piechurzy już zapowiadają, że w przyszłym roku znów wyruszą śladem mogił oświęcimskich. My też będziemy - spotkamy się na trasie 11. Marszu Śmierci im. Jana Stolarza…

Katarzyna Gibes
Lidia Różacka