„Miasto z mgły” – ostatnia książka Carlosa Ruiza Zafona

Młody chłopak odkrywa, że chce zostać pisarzem, kiedy jego opowieści zaciekawiają bogatą dziewczynę, która skradła mu serce. Budowniczy ucieka z Konstantynopola z projektami sekretnej biblioteki. Dziwny dżentelmen zachęca Cervantesa do napisania książki, jaka jeszcze nigdy nie powstała. Gaudí, płynący na pokładzie transatlantyku na tajemnicze spotkanie w Nowym Jorku, zachwyca się parą i światłem, materią, z której powinny być zrobione miasta.

Ostatnia książka autora to tom złożony z jedenastu opowiadań. Są wśród nich zarówno teksty drukowane wcześniej w rozmaitych czasopismach, jak i te nigdy dotąd niepublikowane. W jedenastu historiach pobrzmiewają echa literackiego świata Cmentarza Zapomnianych Książek. Znajome czytelnikom okażą się tematyka, motywy, postaci i atmosfera. Opowiadania te, zebrane po raz pierwszy w jednym tomie, pokazują wszystkie cechy pisarstwa Zafona i jak zwykle, pełne są pisarskiej magii. Przeklęci pisarze, wizjonerzy architektury, fałszywe tożsamości, fantasmagoryczne budynki, historie, którym nie sposób się oprzeć, maestria dialogów… W opowieściach przeplatają się wątki z poprzednich książek, szczegóły i nawiązania do świata Zafona, wznoszącego się dumnie na naszych oczach, chociaż to świat fikcji – uniwersum z pary i mgły.Autor uważał ten zbiór za wyznacznik swojej pisarskiej tożsamości, za rodzaj podziękowania dla swoich czytelników, którzy towarzyszyli mu przez całą sagę rozpoczętą „Cieniem wiatru”. Dziś, ze względu na to, że ukazuje się on pośmiertnie, staje się również hołdem dla autora, do którego zapewne przyłączą się czytelnicy jednego z najbardziej podziwianych pisarzy naszych czasów.

„Mogę oczywiście przywołać w pamięci twarze dzieciaków z mojej dzielnicy, z którymi bawiłem się albo tłukłem na ulicy, ale żadnej z tych twarzy nie pragnę odzyskać z krainy obojętności. Żadnej prócz twarzy Blanki”.

– fragment książki

Carlos Ruiz Zafón (1964 Barcelona – 2020 Los Angeles) jest jednym z najbardziej znanych pisarzy współczesnych i najchętniej czytanym autorem hiszpańskim. Jego utwory przetłumaczono na czterdzieści pięć języków. Debiutował w 1993 roku powieścią „Książę mgły”. Po nim ukazały się: „Pałac Północy”, „Światła września” i „Marina”. W 2005 roku do rąk polskich czytelników trafił „Cień wiatru”, który rozpoczął tetralogię o Cmentarzu Zapomnianych Książek. Kolejne części tego cyklu to: „Gra Anioła” (2008), „Więzień Nieba” (2012) i „Labirynt duchów” (2017). Dzieje rodziny Sempere są czytelniczym fenomenem na wszystkich kontynentach.

/Materiały prasowe/