Młodzi na pyndzyji

No i momy siyrpiyń, a ku tymu bardzo udano wizyta papiyża Franciszka.

Nojważniejsze, że nic sie żodnymu nie stało, a papiyż szczynśliwie wrocioł do Watykanu. Przeca ni ma tydnia, żeby my nie słyszeli o jakiś zamachach. Ale nie ło tym chca kludzić, yno o tym coch usłyszoł łod naszego, kochanego „Francka”. Do mie łon je jak, taki starzik, kierego trza nie roz posłuchać. I bardzo mi sie podobało jak pociepnoł kartki z przemówieniami, kiere mu napisali i zaczon godać od sia. A godoł sama prowda.

Piyknie padoł ło tym, żeby młodzi ludzie nie byli „emerytami na pyndzyji”, co oczywiście je przenośniom, ale wto yno umi troszka pomyśleć, to wiy ło co idzie.

Dzisio nikierzi młodzi som jak starziki, kierym już sie nic nie chce i na nic ni majom siyły. Jakby umieli, to ani nie dychajom. Bez jakigoś celu w życiu, bez takigo szwongu. Jak widza nikierych to bych jich 3 razy przeskoczoł. A przeca młodość to radość, energio i wigor.

Beztoż chyba trza za takich młodych żykać, żeby jak to sie teraz godo:”ogarnyli sie” i zaczli normalnie funkcjonować. Bo łoni bydom odpowiedzialni za nastympne pokolynia i to łoni majom zaszczypić wiara w Pon Boczka.

A w życiu „bez Boga ani do proga”. I niech wom, te stare porzekadło dycki sie spomino, jak yno diobołek bydzie wos chcioł skusić. Pyrsk!

pyndzyjo – emerytura

szwong – rozmach

żykać – modlić się

Audycja „Rączka gotuje” również w Radiu Vanessa FM od poniedziałku do soboty o 11.45 i 16.45