„Wychwolono Warszawa”

Ani byście sie nienaspodzioli, że jo Hanys z krwi i kości fechtna sie na wycieczka do Warszawy. A wszysko skuli tego, że moja ślubno postanowioła mie trocha ukulturalnić i na geszynk na geburstag dała mi bilet do tyjatru. Nie byda wos cyganić, od czasu do czasu- rod żech se tak iś na jakoś dobro sztuka.

Rajza była fest udano-autym yno czi a poł godziny, bo przeca autobany są porobione, to se człowiek śmigo. Do tego pogoda była miod malina, słoneczko grzoło bez szyba jak diosi.

Cołko rajza pogoda, a jak ech wjyżdżoł do stolicy, choby rynką ucion- ulywa z krupami wielkimi jak pazur. Zaroz ech se pomyśloł, że to je znak od Pon Boczka, kaj też Hanysy do Warszawy!

Ale w końcu i pogoda jakoś sie wyklarowała, a my mogli z Mojom iś se na spokojnie do tego tyjatru. Sztuka była piękno i już bych zmiynioł zdani o Warszawie, keby te pieruski warszawioki były milsze. Jak do mie godoł szofer z autobusu, to ani głowy nie dźwignoł, a o dziynkuje zapomni.

A już nojbardzi znerwowoł ech sie w restauracji. Bo kożdy przeca kożdy chce dobrze zjeś jak za to płaci. Toż już wom godom jako to boło: specjalność zakładu- flaczki dostoł żech zimne, nudle kiere my se zamówili rozważone, wyciaprane z jakoś zołzom. Taki czysty dżist. A jak żech dostoł rachunek- to mi szkuty na sztorc stanyły. Za jedyn mały zelter- kupioł bych razym kista. I tak żech se zaroz pomysloł, że wcale a wcale sie nie dziwia, że tak się godo o warszawiokach- skora by z człowieka zedżyli, a ku tymu jak oni tukej przijadom na Ślońsk, to nie umiom sie najeś naszego jodła.

Jedno je pewne- takich życzliwych ludzi i takigo dobrego kustu nima nigdzi, yno tu na naszym Ślońsku. Pyrsk!